بهزاد بهزادی

(1306 - 1386 هـ.خ)

در سال ۱۳۲۲ با احراز رتبه اول از دبیرستان حکیم نظامی آستارا دوره متوسطه را به پایان رساند . سپس برای ادامه تحصیل عازم تبریزشد. اما به سبب چیرگی غائله پیشه وری بر آذربایجان، از ادامه تحصیل انصراف داد و به تهران رفت و در آن شهرمشغول کار گردید . اما پس از گذشت چندین سال دوباره به دانشگاه رفت و در سال ۱۳۴۴ در رشته حقوق قضایی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل گردید . از آن پس در مشاغلی چون مدیر عامل انبارهای عمومی ایران ،عضو یت در هیئت مدیره شرکت بیمه تهران و به سمت وکیل دعاوی در دادگستری فعالیت کرد.ایشان در کنار مسئولیت های شغلی به فعالیت فرهنگی و روزنامه نگاری نیز می پرداخت . در سال ۱۳۳۰ سردبیری روزنامه بشیر ، از سال ۱۳۳۰ الی ۱۳۳۴ سردبیری روزنامه آذربایجان و در نهایت از سال ۱۳۸۳ تا پایان زندگی، مدیر مسئولی و سردبیری فصلنامه ترکی – فارسی” آذری” را به عهده داشت.این پژوهشگر تالش تبار اگرچه به عنوان متخصص زبان ترکی اهم فعالیت هایش در این زمینه بود ولی با تمام وجود به ایران عشق می ورزید ونگاهی روشن و علمی به مسئله زبانها و تاریخ ایران داشت . نسبت به متعصبان جدایی خواه ، انزجار خود را پنهان نمی کرد . به طور مثال در مقدمه اثر وزین خود « فرهنگ آذربایجانی به فارسی » می گوید :آذربایجانی ، فارس ، کرد و… تاکنون به مثابه یک امت واحد زندگی کرده اند و اکنون نیز به ایرانی بودن خود مباهات می کنند . تحریف کنندگان پر سوء نیت تاریخ … با استدلال اینکه زبان ترکی از گذشته دور از گروه زبانهای ایرانی بوده ، زبان رایج بین مردم را نفی می کنند . حقیقت تاریخی این است که آذربایجانی ، ایرانی ای است که به زبان ترکی تکلم می کند . اینکه این زبان چگونه در بین مردم رایج شد ، بحثی ست که فرصتی دیگر می خواهد . شاهد و مثال زیر می تواند برای همه ی این گفتگو ها پاسخی شایسته باشد . اهالی آستارا تالش هستند و تا پنجاه سال پیش که نگارنده به خاطر دارد ، پیران خانواده ما به این زبان تکلم می کردند و اکثریت عظیم اهالی نیز به زبان تالشی صحبت می کردند . در دهات شاید تعداد انگشت شماری ترکی بلد بودند ولی اکنون برعکس تعداد انگشت شماری تالشی می دانند