دانلود کتابهای جان برگر

رمان او با عنوان «جی» برنده جایزه بوکر ۱۹۷۲ شد و مقاله‌اش در مورد نقد هنری با عنوان «شیوه‌های دیدن» که به عنوان ضمیمه‌ای برای مجموعه بی‌بی‌سی با همین نام نوشته شده بود، تاثیرگذار بود. او بیش از پنجاه سال در فرانسه زندگی کرد. برگر حرفه خود را به عنوان نقاش آغاز کرد و آثارش را در اواخر دهه ۱۹۴۰ در تعدادی از گالری‌های لندن به نمایش گذاشت. آثار هنری او در گالری‌های وایلدنشتاین، ردفرن و لستر در لندن به نمایش گذاشته شده است. برگر در کالج تربیت معلم سنت مری نقاشی تدریس می‌کرد. او بعدها به منتقد هنری تبدیل شد و مقالات و نقدهای زیادی را در نیو استیتسمن منتشر کرد. نقد ادبی مارکسیستی و نظرات قاطع او در مورد هنر مدرن، او را در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش به چهره‌ای جنجالی تبدیل کرد. او به عنوان بیانیه‌ای از تعهد سیاسی، عنوان مجموعه اولیه مقالات خود را «قرمز دائمی» گذاشت. برگر هرگز عضو رسمی حزب کمونیست بریتانیای کبیر (CPGB) نبود: بلکه او از نزدیکان این حزب و جبهه آن، انجمن بین‌المللی هنرمندان (AIA)، بود تا اینکه دومی در سال ۱۹۵۳ ناپدید شد. او در باشگاه ژنو، یک گروه بحث که به نظر می‌رسد در دهه ۱۹۵۰ با محافل کمونیستی بریتانیا همپوشانی داشته است، فعال بود. در سال ۱۹۵۸، برگر اولین رمان خود، «نقاش زمان ما»، را منتشر کرد که داستان ناپدید شدن یانوش لاوین، یک نقاش مجارستانی تبعیدی خیالی، و کشف دفتر خاطرات او توسط یک دوست منتقد هنری به نام جان را روایت می‌کند. این اثر یک ماه پس از انتشار، تحت فشار کنگره آزادی فرهنگی توسط ناشر پس گرفته شد. رمان‌های بعدی او «پای کلایو» و «آزادی کورکر» بودند؛ که هر دو زندگی شهری انگلیسی از بیگانگی و مالیخولیا را به تصویر می‌کشیدند. برگر در سال ۱۹۶۲ به دلیل بیزاری از زندگی در بریتانیا به کوئینسی در میوسی در اوت-ساووا، فرانسه نقل مکان کرد. در سال ۱۹۷۲، بی‌بی‌سی مجموعه تلویزیونی چهار قسمتی او با عنوان «شیوه‌های دیدن» را پخش کرد و متن همراه آن، کتابی با همین نام، را منتشر کرد. قسمت اول به عنوان مقدمه‌ای بر مطالعه تصاویر عمل می‌کند؛ این بخش تا حدودی از مقاله والتر بنیامین با عنوان «اثر هنری در عصر بازتولید مکانیکی» گرفته شده است. قسمت‌های بعدی به تصویر زن به عنوان یک شیء جنسی در فرهنگ غرب، تجلی مالکیت و ثروت در نقاشی رنگ روغن اروپایی و تبلیغات مدرن مربوط می‌شود. این مجموعه، که اولین همکاری نزدیک او با مایک دیب، کارگردان، بود، تاثیر ماندگاری داشته و به ویژه مفهوم نگاه مردانه را به عنوان بخشی از تحلیل او از نحوه برخورد با برهنگی در نقاشی اروپایی معرفی کرده است. این مجموعه به زودی در بین فمینیست‌ها، از جمله لورا مالوی، منتقد فیلم بریتانیایی، محبوب شد که از آن برای نقد بازنمایی‌های سنتی رسانه‌ای از شخصیت زن در سینما استفاده کرد. رمان «جی» اثر برگر، یک رمان عاشقانه‌ی پیکارسک (داستاینکه قهرمان ان رذل است) که در سال ۱۸۹۸ در اروپا اتفاق می‌افتد، جایزه یادبود جیمز تیت بلک و جایزه بوکر را در سال ۱۹۷۲ از آن خود کرد. برگر نیمی از جایزه نقدی بوکر را به پلنگ‌های سیاه بریتانیا اهدا کرد و نیمی دیگر را برای حمایت از کار خود در مطالعه‌ای درباره کارگران مهاجر که به «مرد هفتم» تبدیل شد، نگه داشت. او ادعا کرد که هر دو تلاش، جنبه‌هایی از مبارزه سیاسی او را نشان می‌دهند. برگر در سخنرانی پذیرش خود در مراسم جایزه بوکر، گفت که حامی جایزه، بوکر مک‌کانل، سابقه طولانی برده‌داری و استثمار در کارائیب دارد و به همین دلیل است که او می‌خواست این پول را به پلنگ‌های سیاه بریتانیا اهدا کند و هزینه نوشتن کتابش درباره کارگران مهاجر را تامین کند. نوشته‌های جامعه‌شناختی برگر شامل «مرد خوش‌شانس: داستان یک پزشک روستایی» (۱۹۶۷) و «مرد هفتم: کارگران مهاجر در اروپا» (۱۹۷۵) است. برگر و عکاس جین مور، همکار همیشگی او، به دنبال مستندسازی و درک تجربیات دهقانان بودند. کتاب بعدی آنها، «روش دیگری برای گفتن»، تکنیک مستندسازی آنها را مورد بحث و تصویر قرار می‌دهد و از طریق مقالات برگر و عکس‌های مور، به نظریه عکاسی می‌پردازد. مطالعات او در مورد هنرمندان منفرد شامل «موفقیت و شکست پیکاسو» (۱۹۶۵)، بررسی کارنامه‌ی آن مدرنیست، و «هنر و انقلاب: ارنست نیزوستنی، استقامت و نقش هنرمند در اتحاد جماهیر شوروی» (۱۹۶۹) می‌شود. در دهه ۱۹۷۰، برگر در سه فیلم با کارگردان سوئیسی، آلن تانر، همکاری کرد: او نویسنده یا یکی از نویسندگان فیلم‌های «سالاماندر» (۱۹۷۱)، «میانه‌ی جهان» (۱۹۷۴) و «یونس که در سال ۲۰۰۰ بیست و پنج ساله خواهد شد» (۱۹۷۶) بود. اثر داستانی اصلی او در دهه ۱۹۸۰، سه‌گانه‌ی «در دل رنج‌هایشان» (شامل رمان‌های «زمین خوک»، «روزی در اروپا» و «یاس بنفش و پرچم»، به تجربه‌ی دهقانان اروپایی از ریشه‌های کشاورزی تا آوارگی اقتصادی و سیاسی معاصر و فقر شهری می‌پردازد. در سال ۱۹۷۴، برگر به همراه آرنولد وسکر، لیزا آپیگنانسی، ریچارد آپیگنانسی، کریس سرل، گلن تامپسون، سیان ویلیامز و دیگران، شرکت تعاونی انتشارات نویسندگان و خوانندگان (Writers and Readers Publishing Cooperative Ltd) را در لندن تاسیس کرد. این شرکت تعاونی تا اوایل دهه ۱۹۸۰ فعال بود. در مقالات بعدی، برگر درباره‌ی عکاسی، هنر، سیاست و خاطره نوشت. او در کتاب «شکل یک جیب» مکاتباتی با معاون فرمانده مارکوس منتشر کرد و داستان‌های کوتاهی نوشت که در «تری‌پنی ریویو» و «نیویورکر» منتشر شدند. تنها کتاب شعر او «صفحات زخم» است، اگرچه کتاب‌های دیگر او، مانند مقالات نظری «و چهره‌های ما، قلب من، مختصر به عنوان عکس‌ها» شامل شعر هستند. مجموعه مقالات او در سال ۲۰۰۷ در مورد استفاده از هنر به عنوان ابزاری برای مقاومت سیاسی، «همه چیز را عزیز بدار»، با نام شعری از گرت ایوانز (شاعر) منتشر شد. رمان‌های بعدی او شامل «به سوی عروسی»، یک داستان عاشقانه در مورد بحران ایدز، و «کینگ: یک داستان خیابانی»، رمانی درباره بی‌خانمانی و زندگی در حلبی‌آباد که از دیدگاه یک سگ ولگرد روایت می‌شود، می‌شود. در ابتدا، برگر اصرار داشت که نامش از روی جلد و صفحه عنوان کتاب کینگ حذف شود، زیرا می‌خواست رمان به خودی خود مورد توجه قرار گیرد. کتاب «درباره نگاه کردن» برگر که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد، شامل یک فصل تاثیرگذار با عنوان «چرا به حیوانات نگاه کنیم؟» است که توسط محققان متعددی در حوزه میان‌رشته‌ای مطالعات حیوانات مورد استناد قرار گرفته است. این فصل بعداً در مجموعه مقالات «ایده‌های بزرگ» پنگوئن با همین عنوان بازتولید شد. رمان «از A تا X» برگر در فهرست اولیه جایزه بوکر ۲۰۰۸ قرار گرفت. برگر در کتاب «دفترچه طرح‌های بنتو» (۲۰۱۱) گزیده‌هایی از باروخ اسپینوزا، طرح‌ها، خاطرات و مشاهدات را در کتابی ترکیب می‌کند که به بررسی رابطه ماتریالیسم با معنویت می‌پردازد. به گفته برگر، آنچه که می‌تواند به عنوان یک تناقض دیده شود «به زیبایی توسط اسپینوزا حل می‌شود، که نشان می‌دهد این یک دوگانگی نیست، بلکه در واقع یک وحدت اساسی است». این کتاب به عنوان «اثری منحصر به فرد که تعامل با اندیشه باروخ اسپینوزا، تراشنده لنز و فیلسوف قرن هفدهم، را با مطالعه‌ای در مورد طراحی و مجموعه‌ای از طرح‌های نیمه‌زندگینامه‌ای ترکیب می‌کند» توصیف شده است. از جمله آخرین آثار او می‌توان به «Confabulations» (مقالات، ۲۰۱۶) اشاره کرد. در سال ۱۹۹۹، برگر صداپیشگی شخصیت‌های برادر دوقلو، آرچی و آلبرت کریسپ، را در بازی ویدیویی Grand Theft Auto: London ۱۹۶۹ بر عهده داشت. او عضو کمیته پشتیبانی دادگاه راسل در مورد فلسطین بود. در ژوئیه ۲۰۰۹، برگر آرشیو خود شامل ۳۶۹ پرونده، نه جعبه و یک کتاب را به کتابخانه بریتانیا اهدا کرد. این محتویات شامل نسخه‌های خطی ادبی، پیش‌نویس‌ها، مطالب منتشر نشده و مکاتبات است.

بیشتر