پی یر انسار

(1922 - 2016 م)

پیر آنسارت نویسنده، جامعه‌شناس، استاد بازنشسته دانشگاه پاریس-دیدرو بود. او تحقیقات خود را در مورد ایدئولوژی‌های سیاسی و رابطه بین فلسفه و جامعه‌شناسی انجام می‌داد. پیر آنسارت پس از مطالعه ایدئولوژی‌ها و آرمان‌شهرهای سیاسی غربی (مارکسیسم، پرودونیسم، آنارشیسم) و آسیایی (کنفوسیوسیسم) و معانی اجتماعی-تاریخی آنها، بر ابعاد عاطفی و احساسی آنها تمرکز کرد. بنابراین رویکرد او چند رشته‌ای شد و جامعه‌شناسی، تاریخ و روانشناسی سیاسی را در بر گرفت. پیر آنسار فرزند بانکدار ژول دزیره فرناند آنسار، مدیر بانک ملی تجارت و صنعت (BNCI) و شارلوت لوئیلیه، عضو شورای شهر کوربیل و رئیس اتحادیه اقدام زنان کاتولیک بود که "فضای شارلوت آنسار" در (کوربیل اسون ) به نام او نامگذاری شده است. او عموی ژان پل بروشون است. او تحصیلات متوسطه خود را در کالج سن شارل در (ژوویزی سور اورژ) به پایان رساند و پس از آن تحصیلات تکمیلی خود را در رشته فلسفه در دانشگاه سوربن گذراند. او که از خدمت اجباری در کار اجباری از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴ امتناع ورزید، به مقاومت پیوست. او در سال ۱۹۵۰ مدرک agrégation (مدرک تدریس حرفه‌ای) در رشته فلسفه را دریافت کرد. او ابتدا از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ در دبیرستان و دانشکده هنر هانوی (ویتنام) فلسفه تدریس می‌کرد، سپس از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۸ در دبیرستان شاسلوپ-لاوبات و دانشکده هنر سایگون، پیش از آنکه به جامعه‌شناسی روی آورد. انتشارات او در مورد آنارشیسم سن سیمون و پرودون، و همچنین پایان‌نامه‌اش در مورد «مارکس و آنارشیسم» (۱۹۶۷)، او را به سمت استادیاری در دانشگاه سوربن و سپس تدریس در دانشگاه پاریس (هفتم دنی دیدرو) در سال ۱۹۷۰ سوق داد. در آنجا بود که او با جامعه روشنفکران چپ‌گرا در دانشکده جامعه‌شناسی: ژان دووینو، پیر فوژه‌رولاس، ژرار نامر و دیگران، آشنا شد. او به عنوان استاد راهنمای پایان‌نامه، بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۵ از بیست و دو پایان‌نامه در دانشگاه پاریس (هفتم دنی دیدرو) دفاع کرد. در سال ۱۹۹۹، او طومار «اروپایی‌ها خواهان صلح هستند» را در مخالفت با جنگ در صربستان، که توسط گروه «نه به جنگ» آغاز شده بود، امضا کرد. او خود را شانه به شانه آلن دو بنوا از مجله ÉLéments و رهبران اصلی راست جدید یافت.