تامس آ. هریس

(1910 - 1995 م)

او مدرک کارشناسی علوم خود را از دانشگاه آرکانزاس و مدرک دکترای پزشکی خود را از مدرسه‌ی پزشکی لویس کاتس متعلق به دانشگاه تمپل آمریکا دریافت کرد. بخش مهمی از زندگی توماس هریس به فعالیت‌های پزشکی‌اش در دوران جنگ جهانی دوم و زمانی که در یک کشتی زیردریایی خدمت می‌کرد، مربوط می‌شود. در همین دوره بود که او در جریان حمله به «پرل هاربر»، برای همیشه قدرت شنوایی خود را از دست داد. هریس که در آن زمان در بخش خدمات پزشکی کشتی کار می‌کرد، موفق شد با ارائه‌ی خدمات موثر، به ترفیع رتبه دست یابد. تامس آنتونی هریس برای ادامه‌ی تحصیلات خود و دریافت مدرک در زمینه‌ی روان‌پزشکی به واشنگتن رفت. پس از آن، برای گذراندن دوره‌های تخصصی، مجدداً به نیروی زیردریایی بازگشت. تامس هریس در اواخر جنگ، به‌عنوان افسر اصلی بخش روان‌پزشکی در بیمارستان کشتی «یو.اس.اس هاون» خدمت کرد. از میان مهم‌ترین فعالیت‌های حرفه‌ای او، می‌توان به پژوهش‌ها و دستاوردهای علمی‌اش در زمینه‌ی نظریه‌ی «تحلیل رفتار متقابل» اشاره کرد. تامس آنتونی هریس پس از یک عمر فعالیت و ارائه‌ی خدمات علمی مختلف به جامعه‌ی خود، سرانجام در تاریخ چهارم مه سال ۱۹۹۵ درگذشت. تامس آنتونی هریس با نوشتن کتاب «من خوبم، تو خوبی» به شهرت فراوانی رسید. این کتاب که به گفته‌ی پژوهشگران، درواقع جان انسان‌های زیادی را نجات داد، بیش از پانزده‌میلیون نسخه فروش رفت و به بیست زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شد. یکی از دلایل موفقیت این کتاب را نثر متواضعانه و ساده‌فهم تامس هریس توصیف کرده‌اند. او با به‌کار بردن ساده‌ترین کلمات در متن خود، بر آن بود تا پیچیده‌ترین سازوکارهای ذهن را برای مردم عادی توضیح دهد و با آگاهی‌بخشی به افراد کمک کند تا نگاهی خودآگاهانه به ذهن و وضعیت روان خود پیدا کنند و در نهایت موفق به خوددرمانی شوند و به آرامش دست یابند.