تیم اوبراین

(1946 م)

او عمدتاً برای آثارش در مورد جنگ ویتنام شناخته می‌شود. اوبراین خود در این جنگ به عنوان پیاده‌نظام خدمت کرد و این تجربه عمیقاً بر آثار او تاثیر گذاشت. مشهورترین و تاثیرگذارترین کتاب او، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه به‌هم‌پیوسته به نام «چیزهایی که حمل می‌کردند» (The Things They Carried) است که همزمان خاطرات، داستان و تاملات فلسفی را درهم می‌آمیزد. این اثر به خاطر بررسی صادقانه و پیچیده‌اش از حقیقت، حافظه، شجاعت، و ترومای جنگ بسیار مورد تحسین قرار گرفته است. سبک نوشتاری او اغلب با تلاشی برای محو کردن مرز بین واقعیت و داستان، و استفاده از شخصیت‌های راوی که نام خود او را دارند، مشخص می‌شود. اوبراین به زیبایی به این نکته می‌پردازد که چگونه داستان‌ها به ما کمک می‌کنند تا با تجربیات غیرقابل بیان کنار بیاییم و حقیقت در یک داستان می‌تواند عمیق‌تر از واقعیت‌های محض باشد. علاوه بر این اثر، رمان‌های دیگری مانند «رفتن به کایوا» (Going After Cacciato) که برنده جایزه ملی کتاب شد و «نورهای شمالی» (Northern Lights) نیز از کارهای مهم او هستند. اوبراین نه تنها به عنوان یک نویسنده جنگ، بلکه به عنوان یک هنرمند که اهمیت قصه‌گویی برای درک انسان را واکاوی می‌کند، شناخته می‌شود.