بدر چاچی

بدر چاچی ، بدرالدّین محمّد، از شاعران قرن هشتم . در ولایت چاچ (شاش )، ناحیه ای در تاشکند، به دنیا آمد. از تاریخ دقیق ولادتش اطلاعی در دست نیست . در جوانی زادگاهش را ترک کرد و به دهلی رفت و به خدمت امرای تُغلُقیه * ، خصوصاً سلطان ابوالمحامد محمّد شاه بن تغلق، رسید و مورد توجه خاص او قرار گرفت و از جانب او به فخرالزّمان ملقب شد. بدرالدین نام و نسب خود را در اشعارش ، بدرچاچی ، بدر، چاچی ، و فخرالزّمان آورده است. علی ابراهیم خان خلیل می گوید که بعضی از تذکره نویسان ، بدرچاچی و بدرجاجرمی را یکی دانسته اند، از جمله این گروه مؤلّف مخزن الغرائب است.تقی الدّین کاشی نیز او را با یکی از شاعرانی که بدر تخلّص می کرده ، خلط کرده است . بدرالدّین ، در شاعری طرزی غریب دارد، اشعارش بدیع و پیچیده است . در قصاید از سبک انوری و خاقانی و دیگر شاعران بزرگ قرن ششم پیروی کرده ، و همچون آنان ، از صنایع شعری ، اعمّ از تشبیه و استعاره و مجاز، و اصطلاحات علمی بهرة فراوان برده است به نحوی مبالغه آمیز، بدرالدّین چاچی را پس از مولوی و سعدی دارای مرتبه ای بس بزرگ به شمار آورده است .