ایگنازیو سیلونه

(1900 - 1978 م)

اینیاتسیو سیلونه (به ایتالیایی: Ignazio Silone)، (زادهٔ ۱ مهٔ ۱۹۰۰ – درگذشتهٔ ۲۲ اوت ۱۹۷۸) از نویسندگان معاصر ایتالیا بود که در روستای «پِشینا» از بخش «اَبروتزو» به دنیا آمد. سیلونه دوران کودکی را با فقر و تنگدستی گذراند و در زمین‌لرزه سال ۱۹۱۵ ایتالیا پدر و مادر و پنج برادر خود را از دست داد. در ۱۹۲۱ به حزب کمونیست ایتالیا پیوست و با دستگاه فاشیستی موسولینی به مبارزه پرداخت. در ۱۹۲۷ سفری به شوروی کرد و پس از بازگشت از آن سفر مانند همکاران دیگر خود آندره ژید و آرتور کوستلر راه مستقلی در پیش گرفت. سیلونه که در ۲۱ سالگی به حزب کمونیست ایتالیا پیوسته بود، شش سال بعد، پس از بازگشت از شوروی و تحت تأثیر مشاهدات عینی‌اش از آن حزب خارج شد و راهی مستقل در پیش گرفت. سیلونه که سال‌ها از پیشگامان مبارزه با فاشیسم بود، به نیکی دریافته بود که دغدغهٔ احزاب کمونیست برقراری دمکراسی نیست و درافتادن آنها با فاشیست‌ها نیز نه به خاطر عشق به دمکراسی بلکه صرفاً به خاطر دشمنی با فاشیسم بوده‌است. گاهی نیز در این میان چنان مرز فاشیسم و کمونیسم از میان می‌رود که به گفتهٔ سیلونه: «منطق «مخالفت به هر قیمت» بسیاری از کمونیست‌های سابق را از مواضع اولیه‌شان دور کرده و حتی برخی از آنان را به فاشیسم کشانده‌است.» مخالفت کمونیست‌ها با دمکراسی پارلمانی که به زعم آنها «مهمترین مانع در راه انقلاب پرولتری» بود، از میان بردنش گامی به جلو محسوب می‌شد. با چنین راهبردی است که «در یکی از نشریات رسمی کومینترن به نام «مبادلات بین‌المللی»، با کمال وضوح از پیدایش نازیسم به عنوان قدمی به سوی انقلاب پرولتری نام برده شد، زیرا نازیسم هرگونه امید واهی به دمکراسی را از صحنهٔ سیاست آلمان می‌زدود.» در هنگامهٔ ظهور فاشیسم به همراه «آنتونیو گرامشی» به مقابله با آن برخاست و به عنوان یکی از فعالان جنبش مقاومت ایتالیا نام و آوازه‌اش پیچید. در ۱۹۳۰ به خاطر فعالیت‌هایش مجبور به ترک وطن و مهاجرت به سوئیس شد. در آنجا بود که بسیاری از شاهکارهایش مانند «نان و شراب» و «فانتامارا» و «دانه زیر برف» و «یک مشت تمشک» و «رازلوک» و «روباه و گل‌های کاملیا» خلق کرد و مبارزاتش را علیه فاشیسم ادامه داد. سیلونه در زمان جنگ جهانی دوم به وطن خود بازگشت و در نهضت زیرزمینی ضد فاشیسم علیه حکومت موسولینی مبارزه کرد.