خلیل سامانی

(1308 - 1360 هـ.خ)

شادروان استاد خلیل سامانی متخلص به (موج) به سال ۱۳۰۸ شمسی در اصفهان متولد شد و پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه به شغل آموزگاری پرداخت. از سال ۱۳۲۵ در انجمن ادبی اصفهان که به ریاست میرزا عباس شیدا تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد و در سال‌های بعد عضو انجمن ادبی کمال‌الدین اصفهانی بود، از آن پس به تهران عزیمت کرد. سال ۱۳۲۷ به سرودن اشعار اجتماعی پرداخت و آثارش در روزنامه‌های به سوی آینده، مصلحت، انتقاد، چلنگر، شب چراغ، جوانان دموکرات، فردای پیروز و نظایر آنها منتشر گردید و در سال‌های بعد با مجله‌ی امید ایران همکاری کرد و آثار خود را با نام‌های مستعار در مطبوعات انتشار داد. وی در شیوه‌ی سنتی شعر می‌گفت و به مسائل سیاسی و اجتماعی هم توجه داشت؛ در سال ۱۳۳۶ با رباب تمدن شاعر ازدواج کرد و در همان سال ۱۳۳۶ «انجمن ادبی صائب» را در تهران تاسیس کرد که همه هفته در روزهای جمعه تشکیل می‌شد؛ ماهنامه‌ی این انجمن با نام "باغ صائب" تا زمان حیات خلیل سامانی، یعنی تا مردادماه ۱۳۶۰ انتشار یافت. موج بیشتر آثار خود را در قالب‌های شعر کلاسیک به وجود آورده و با شعر نو اگر دارای وزن بود، مخالف نبود. آثاری که جداگانه از او به چاپ رسیده، عبارت‌اند از : رنگها، بیژن و منیژه، ملا نصرالدین در انگلستان، فریاد زندگی، دویست شاعر، در زیر تیغ دژخیم، و چند اثر دیگر که نمونه‌های مختلف شعر او در آنها به چشم می‌خورد. سرانجام استاد خلیل سامانی، در ۱۹ مرداد ماه سال ۱۳۶۰ به علت عارضه‌ی حمله‌ی قلبی بدرود حیات گفت و رخ در نقاب خاک کشید. برداشت از