عبدالجواد فلاطوری

(1304 - 1375 هـ.خ)

وی تحصیلات دبستان و دبیرستان را نزد حاج آقا رحیم ارباب چرمهینی در این شهر به پایان رسانید و سپس برای تحصیل علوم دینی، راهی حوزه علمیه مشهد شد و از محضر: میرزا هاشم قزوینی ، میرزا محمدتقی ادیب نیشابوری و آیت الله محمدرضا کلباسی اشتری بهره برد. عبدالجواد فلاطوری پس از آن به تهران رفت و به ادامه تحصیل علوم دینی نزد علامه محمد تقی آملی و میرزا مهدی آشتیانی و میرزا محمد علی شاه آبادی پرداخت. وی تحصیل علوم اسلامی را در مشهد به پایان رسانید و متناسب سیستم تحصیلی اسلامی از ۱۳۲۲ به تدریس مشغول گردید. از سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۳ در دانشگاه تهران تحصیل کرد. در ۱۳۳۳ رشته فلسفه و الهیات را با کار ترجمه کتاب «المشاعر» ملاصدرا و با درجه لیسانس فلسفه به پایان برد. این رساله به عنوان بهترین اثر سال، نائل به درجه عالی علمی شد. در مهرماه ۱۳۳۳ (اکتبر ۱۹۵۴) به آلمان رفت و در دانشکده فلسفه تحصیلاتش را ادامه داد. تحصیلات وی در ماینس در تِرم زمستانی ۵۵- ۱۹۵۴ تا ترم زمستانی ۵۶- ۱۹۵۵ ادامه یافت. از ترم تابستانی ۱۹۵۴ تا ترم تابستانی ۱۹۵۷ وی در دانشگاه کلن به تدریس پرداخت و در اوت ۱۹۶۰ در کلن به اخذ مدرک در امتحان بزرگ لایتن نائل گردید. از آغاز ترم زمستانی ۶۱-۱۹۶۰ در دانشگاه هامبورگ به عنوان استادیار مشغول گردید و به آموزش زبان فارسی و ادبیات فارسی مبادرت کرد. در سال ۱۹۶۲ در رشته فلسفه با نگارش پایان‌نامه‌ای با عنوان «تفسیر اخلاق کانت در پرتو احترام» با پیوست مقدمه‌ای در تحصیل لغت‌نامه عمومی کانت دکتری خود را دریافت کرد. فعالیت‌های آموزشی خود را در دانشگاه هامبورگ ادامه داد تا اینکه از آغاز سال ۱۹۶۵ به دانشگاه کلن رفت. از سال ۱۹۶۸ کتابخانه‌ای برای تحقیق شیعه در شهر کلن تاسیس نمود، که در اروپا در نوع خود نمونه‌است و ضمناً از یک شهرت بین‌المللی بهره‌مند است. در سال‌های ۷۲- ۱۹۷۱ ترجمه فارسی وی از کار آقای پروفسور دکتر ب. اشپولر با عنوان ایران در زمان پیش از اسلام به عنوان بهترین ترجمه سال انتخاب گردید. در سال ۱۹۷۳ در دانشکده فلسفه دانشگاه کلن (رشته اسلام‌شناسی) پیرامون موضوع تغییر جریان فلسفه یونانی از طریق تفکرات اسلامی تحقیق کرد. در تاریخ ۲۴/۱۰/۱۹۷۴ به عنوان «پروفسور» لقب یافت. وی در نوزدهمین کنگره خاورشناسان آلمانی در فرایبورگ، برنامه‌ای را برای تحقیق شیعه ارائه داد، که اساس آن بررسی تفکرات شرق (به صورتی که در مورد قبول علمای مغرب‌زمین باشد) بود. بعد از این سخنرانی تقاضای دانشگاه توبینگن برای «تهیه و تکمیل اطلس مذهبی» و از طرف دانشگاه بُن «برای طرح اقلیت‌های اسلامی» واصل گردید. در اصفهان خیابانی با نام این استاد برجسته نام گذاری شده است.