رحمان مشتاق مهر

(1342 هـ.خ)

اینجانب دوران ابتدایی (دبستان حکمت) و راهنمایی (مدرسه راهنمایی فرهنگ) و متوسّطه (دبیرستان دهقان و دبیرستان لقمان) را در مدارس زادگاهم به پایان رساندم. از مهرماه سال ۱۳۶۳، بعد از اتمام دوره دو ساله تربیت معلم، کار معلّمی را که شغل آرمانی و رویایی ام بود، با تدریس در کلاس ۵ پایه مدرسه ابتدایی روستای امیر دیزج آذرشهر (شهری واقع در ۴۰ کیلومتری جنوب غربی تبریز) آغاز کردم. در همان سال، در آزمون ورودی دانشگاهها شرکت کردم و از اولین انتخابم که رشته زبان و ادبیّات فارسیِ دانشگاه تبریز بود، پذیرفته شدم. در سال ۱۳۶۸ دوره لیسانس به پایان رسانیدم. همان سال با رتبه یک از آزمون ورودی سراسری کارشناسی ارشد همان رشته پذیرفته شدم و درهمان دانشگاه ادامه تحصیل دادم. عنوان پایان نامه کارشناسی ارشدم «اندیشه غربت روح در ادبیّات عرفانی» بود که به راهنمایی استاد دکتر امین پاشا اجلالی و مشاورت استاد دکتر یحیی یثربی تدوین آن را به پایان رسانیدم و در بهمن ماه ۱۳۷۱ با موفقیّت از آن دفاع کردم. در مهر ماه ۱۳۷۲ از آموزش و پرورش استعفا کردم و به طور پیمانی در دانشگاه تربیت معلّم تبریز (شهید مدنی آذربایجان فعلی) استخدام شدم. در همان سال از آزمون ورودی دکتری دانشگاه تربیت مدرّس پذیرفته شدم. در ۱۵ تیرماه ۱۳۷۹ از رساله دکتری ام (بیان رمزی در کلیّات شمس؛ پیوند میان محسوس و معقول در غزلیّات مولانا) به راهنمایی استاد دکتر تقی پورنامداریان که سالها بعد تحت عنوان «فرهنگنامه رمزی غزلیات مولانا» به چاپ رسید، دفاع کردم. این رساله در جشنواره انتخاب پژوهشهای برتر سال ۱۳۸۰ جهاد دانشگاهی، به عنوان بهترین رساله دکتری در رشته ادبیّات فارسی انتخاب شد. هر چند در طول مدّت تحصیل در دوره دکتری نیز ارتباطم را با تدریس در دانشگاه، قطع نکرده بودم، بعد از اتمام دوره دکتری با فراغ بال و جمعیّت خاطر بیشتری به تدریس ادامه دادم. از سال ۱۳۷۹، دروس مثنوی مولانا و قصاید ناصرخسرو را در دوره کارشناسی ارشد و از سال ۱۳۸۳ به بعد نیز دروس تحقیق در متون نظم و ادبیات عرفانی و حکمی را در دوره دکتری، تدریس می کنم و تا کنون راهنمایی رساله های دکتری و پایان نامه های کارشناسی ارشد متعددی را بر عهده داشته ام. در طول خدمت دانشگاهی ام علاوه برتدریس، بعضی فعالیّهای پژوهشی نه چندان رضایتبخشی داشته ام که در مجموع، ارتقا به مرتبه دانشیاری در سال ۱۳۸۳ و مرتبه استادی در سال ۱۳۹۰ را برایم ممکن ساخته است. مقالاتی که منتشر کرده ام غالباً در حوزه مولوی شناسی و تحقیقات مربوط بدان است. در سال ۱۳۸۳ مجوز نشر فصلنامه زبان و ادبیّات فارسی را (که از چند شماره پیش موضوع و عنوان آن به «مولوی پژوهی» تغییر یافته است) از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کردیم که تا کنون ۱۳ شماره از آن به مدیریت و سردبیری بنده و در نتیجه مساعی و زحمتهای دوست بسیار خوبم آقای دکتر احمد گلی و اعضای محترم هیئت تحریریّه منتشر شده است. علاوه بر این، در پانزده سال اخیر با چند مجله دانشگاهی به عنوان عضو هیئت تحریریّه و داور افتخار همکاری داشته ام. عضو انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی و انجمن نقد ادبی و انجمن ترویج زبان فارسی هستم.