هادی ارفع کرمانشاهی

(1313 - 1382 هـ.خ)

وی سالها دبیر ادبیات دبیرستان ها بود. ابتدا "مونس" تخلص می نمود اما بعد به احترام حضرت ذوالریاستین مونسعلیشاه، تخلص خود را تغییر داد. بنابر وصیت خود ، پس از فوتش ، کتابخانه اش که مشحون از آثار خطی و چاپی کمیاب بود به آستان قدس رضوی هدیه گردید. زبان ارفع هم به جهت مضمون و هم به جهت زبان کاملا قدمایی است و به ندرت رنگ و بوی زمانه او را دارد. معهذا برای مخاطب خودش دلنشین است. شعر ارفع به لحاظ قالب در میانه عاشقانه های عراقی و مضمون یابی های سبک هندی نشسته است. بیشترین حجم دیوان ارفع به عاشقانه های زمینی اختصاص دارد. ارفع به لحاظ زبان و مضمون قدمایی است و عشقش را در همان قالب و بیان توصیف می کند و معمولا از بی وفایی و کم توجهی معشوق گلایه می کند