سید علی صیدی تهرانی

(1022 - 1069 هـ.ق)

دیوان او به اهتمام استاد محمد قهرمان به سال ۱۳۶۴ منتشر شده است. وی در تهران به دنیا آمد، به اصفهان رفت و در آن شهر به تحصیل دانش و شاعری پرداخت. چون در آنجا شعرش مورد قبول نیفتاد مانند دیگر شاعران آن روزگار به هندوستان رفت. در ۱۰۶۵ ق ملازم شاه جهان شد و با سرودن قصایدی در ستایش او و دخترش مورد عنایت شاه جهان و جهان‏آرا بیگم قرار گرفت. وی سرانجام در هندوستان درگذشت و در مشهد رضوی دفن شد. از آثار او: «دیوان» شعر که بیشتر قصیده است؛ «مثنویی» در تعریف کشمیر.