محمد حقیقت

(1331 هـ.خ)

سینما را با روزنامه‌نگاری و گزارش‌نویسی از فیلم‌های روی پرده در روزنامهٔ مطرح آن روزهای شهر اصفهان با نام «اصفهان» آغاز کرده‌است. اما گزارشی از فیلم «پیر پائولو پازولینی» کارگردان شهیر سینمای ایتالیا پایش را به روزنامه‌های پایتخت باز کرده‌است آن هم نه گزارش از فیلم در حال اکران بلکه اولین گزارش از تولید یکی از فیلم‌های پازولینی! راه اندازی فستیوال فیلم‌های کوتاه با همکاری دوستانش از جمله اکبر خوجوئی در اصفهان و سینه کلوپ اصفهان با همکاری رضا جانقربانی و حتی راه اندازی گروه فیلمسازان آماتور هم راضی اش نمی‌کند. به قول خودش «یک روز تصمیم گرفتم که به پاریس بیایم و در سینما تک پاریس فیلم ببینم. آمدم و ماندم». در پاریس با نشریات مهمی از جمله پوزتیف، کایه دو سینما و لوموند همکاری کرده‌است. کتاب «تاریخ سینمای ایران ۱۹۰۰–۱۹۹۹» را به زبان فرانسه در همین دوران نوشته، که توسط انتشارات مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو در سال ۱۹۹۹ به چاپ رسید. این اولین کتابی است که در مورد صد سال سینمای ایران به یک زبان خارجی نوشته شده‌است. برای اولین بار فستیوال فیلم‌های ایرانی را به‌طور سالانه در فرانسه پایه‌گذاری کرده و از ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۰ ادامه داد. در این فستیوال ۱۷ ساله بیش ازحدود۱۹۰فیلم ایرانی به نمایش درآمد. فیلم‌هایی که بعضی هرگز در ایران مجال اکران نیافت و بعضی هم اولین تجربه اکران شان در پاریس بود. وی از دهه شصت به عنوان گزارشگر و منتقد با ماهنامه سینمایی فیلم همکاری داشته‌است.