ناتالی ساروت

(1900 - 1999 م)

ساروت یکی از برجسته‌ترین نویسندگان مکتب رمان نو در فرانسه است. اثر تئوریک او عصر بدگمانی(۱۹۵۶)در کنار کتاب درباره رمان نو نوشته آلن رب‌گریه مانیفست این مکتب شمرده می‌شوند. ناتالی در خانواده یهودی روشنفکری در ۳۰۰ کیلومتری شمال‌شرقی مسکو به دنیا آمد. پدرش شیمیدان و مادرش نویسنده بود. با جدایی پدر و مادرش دوران کودکی او در روسیه و فرانسه گذشت. در ۱۹۰۹ همراه پدر خود به پاریس رفت و در دانشگاه سوربن (حقوق و ادبیات)، در دانشگاه آکسفورد (تاریخ) و در برلین (جامعه‌شناسی) خواند. او در ۱۹۲۵ با وکیلی به نام رمون ساروت ازدواج کرد. در ۱۹۴۱ با اشغال پاریس توسط نازی‌ها مجبور شد به‌طور مخفیانه زندگی کند و از همسرش جدا شود. با پایان جنگ جهانی دوم او و همسرش زندگی خود را از سر گرفتند و ناتالی به شکل جدی‌تری نویسندگی را دنبال کرد. ساروت در داستانهای خود همواره به دنبال کشف واقعیت روان‌شناختی نهفته در ورای مکالمات و رویدادهای روزمره است. عدم استفاده از پیرنگ داستانی محکم و بی‌توجهی به شخصیت پردازی نوشته‌های او را دیرفهم و سنگین کرده‌است. در آثار او بینشی شاعرانه، طنزآمیز و رنج‌آور از زندگی به چشم می‌خورد.