Rosemary M. Canfield Reisman

(1927 - 2015 م)

رزماری از بدو کودکی اشتهای حریصانه ای برای کتاب و یادگیری اشتیاقی که در طول زندگی خود حفظ کرد. او در دانشگاه مینه سوتا تحصیل کرد و دانشجوی نویسنده برجسته و منتقد ادبی رابرت پن وارن بود. در آنجا او به انجمن فی بتا کاپا معرفی شد و مدرک لیسانس خود را دریافت کرد. به زبان انگلیسی (magna cum laude) در سال ۱۹۴۹ و مدرک کارشناسی ارشد خود را در زبان انگلیسی در سال ۱۹۵۲ دریافت کرد. پس از شروع کار نویسندگی خود به عنوان گزارشگر برای Ames Tribune در تابستان ۱۹۴۴، به عنوان نویسنده و بازیگر برای رادیو عمومی WOI و نویسنده و کارگردان نمایش‌های کودکان برای ایستگاه KASI در ایمز در سال ۱۹۴۹. او در سال ۱۹۵۲ با مایکل الیسون کانفیلد فقید ازدواج کرد. برای دو سال بعد، او یک برنامه رادیویی را برای WDGY در مینیاپولیس نوشت و میزبانی کرد. فداکاری تمام عمر او به آموزش در دانشگاه مینه سوتا آغاز شد، جایی که او از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲ به عنوان دستیار تدریس خدمت کرد. پس از نقل مکان به باتون روژ در سال ۱۹۶۱، او تا سال ۱۹۶۹ در هیئت علمی دانشگاه ایالتی لوئیزیانا و به عنوان قانون آموزش دفاع ملی خدمت کرد. عضو دانشگاه LSU از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱، زمانی که دکترای خود را دریافت کرد. به زبان انگلیسی، متخصص در ادبیات بریتانیای قرن هجدهم و خرده گیری در زبان فرانسه. رزماری با پذیرش سمت به عنوان استادیار زبان انگلیسی در دانشگاه تروی در سال ۱۹۷۱، به سمت استادی زبان انگلیسی و رئیس دپارتمان انگلیسی منصوب شد. در تروی، او عضو هیات علمی افتخاری و مشاور دانشگاهی بود و به عنوان مشاور مشاور دانشکده و به عنوان نماینده موسسه علمی رودز خدمت کرد. رزماری پس از بازنشستگی در سال ۱۹۹۴ به کارولینای جنوبی نقل مکان کرد و به عنوان استاد کمکی زبان انگلیسی در دانشگاه چارلستون جنوبی از سال ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹، به عنوان استاد مدعو از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۸، و دوباره به عنوان استاد کمکی از سال ۲۰۱۰۹ تا ۲ ادامه داد. به عنوان هماهنگ کننده سمینار افتخارات ارشد در کالج چارلستون خدمت کرد. در حین تدریس در تروی، بنیاد ملی علوم انسانی به رزماری کمک مالی ۴۰۰۰۰۰ دلاری برای تولید شش فیلم مستند درباره ادبیات و تاریخ آلاباما اعطا کرد. او علاوه بر خدمت به عنوان مدیر پروژه برای آن کمک هزینه برای کتابخانه های آلاباما، با مرکز هنر و علوم انسانی در زمینه کمک هزینه ها و برنامه های کتابخانه کار کرد. رزماری نیز مانند مادرش که از رشته تئاتر دانشگاه میشیگان بود و سخنران برجسته ای بود، سخنوری استثنایی بود که در سراسر کشور سخنرانی می کرد. او به عنوان سخنران فهرست منابع ملی برای اتحادیه انگلیسی زبانان، در سراسر جنوب شرق ارائه شد. او نه تنها در صدها کنفرانس دانشگاهی و برنامه های کتابخانه ای در سراسر ایالات متحده سخنرانی کرد، بلکه مقالاتی را در آلمان در دانشگاه هانوفر، در مجارستان در کنفرانس بین المللی ادبیات قرن هجدهم و در مصر در دانشگاه آمریکایی ارائه کرد. در قاهره. رزماری مجموعه ای چشمگیر از آثار مکتوب را پشت سر می گذارد. او یکی از نویسندگان داستان نویسان معاصر زنان جنوبی (مطبوعات مترسک، ۱۹۹۴) و نویسندگان داستانی مردان معاصر جنوبی (مطبوعات مترسک، ۱۹۹۸) بود، که دومی نامزد جایزه کتاب شناسی انجمن زبان مدرن در سال ۲۰۰۰ شد. او دیدگاه ها: میراث آلاباما را ویرایش کرد. انتشارات دانشگاه ایالتی تروی، ۱۹۷۸) و چاپ چهارم کتاب چهارده جلدی بررسی انتقادی شعر (۲۰۱۱) انتشارات سالم. رزماری به عنوان نویسنده بیش از ۴۰۰ مقاله انتقادی برای Salem Press، HarperCollins، Ebsco، Manitou و Henry Holt، محقق شناخته شده ای بود که بینش های ادبی او در طول زندگی اش مورد تقاضا بود. او مقدمه‌های دقیقی بر تراز آزمایشی ویلیام مارچ (انتشارات دانشگاه آلاباما، ۱۹۸۷) و نویسندگان بزرگ زن (هنری هولت، ۱۹۹۴) نوشت. آثاری مانند «یک روحانی-شاعر و کلیسا در حال تغییر» (مطالعاتی درباره ولتر و قرن هجدهم، ۱۹۸۹) و «حضور گذشته: هویت های آمریکایی در جنوب» (تنوع آمریکایی، هویت آمریکایی، ۱۹۹۵) منعکس کننده ویژگی های رزماری هستند. علایق، به ویژه شعر قرن هجدهم بریتانیا و ادبیات جنوب آمریکا. رزماری در فهرست چه کسی در آمریکا، چه کسی در جهان، و چه کسی از زنان آمریکایی فهرست شده است، در طول زندگی خود به رسمیت شناخته شد، از جمله مهمان افتخاری جشنواره کتاب کارولینای جنوبی در آوریل ۱۹۹۷. به همین ترتیب، او در رهبری بیشماری خدمت کرد.