ارنست کاسیرر

(1874 - 1945 م)

او به دلیل کارش در زمینه فلسفه صورت‌های سمبلیک شهرت دارد. او از شاگردان برجسته هرمان کوهن بود و مسیر مکتب نئوکانتی ماربورگ را با ایده‌های نوآورانه خود گسترش داد. کاسیرر معتقد بود که انسان موجودی است که واقعیت را از طریق سیستم‌های نمادین مختلف مانند زبان، اسطوره، هنر، علم و دین درک و شکل می‌دهد. به عقیده او، این صورت‌های سمبلیک، واسطه‌ای بین انسان و جهان هستند و نقش حیاتی در ساختاردهی تجربه و شناخت ما ایفا می‌کنند. او انسان را نه تنها یک "حیوان عاقل" بلکه یک "حیوان سمبل‌ساز" (animal symbolicum) می‌دانست. مهم‌ترین اثر کاسیرر، مجموعه سه‌جلدی "فلسفه صورت‌های سمبلیک" است که به تفصیل به بررسی ابعاد مختلف این نظریه می‌پردازد. او همچنین آثاری در زمینه تاریخ فلسفه، از جمله "فلسفه روشنگری" دارد که تاثیر عمیقی بر درک ما از این دوره گذاشته است. کاسیرر در سال ۱۹۳۳ و با به قدرت رسیدن نازی‌ها، آلمان را ترک کرد و در کشورهای مختلفی از جمله انگلستان، سوئد و آمریکا به تدریس و پژوهش پرداخت. او تا پایان عمر پرکار و پربار بود و آثار متعددی در زمینه‌های گوناگون فلسفه، علم و فرهنگ از خود به جا گذاشت. فلسفه او بر اهمیت فرهنگ و زبان در شکل‌گیری آگاهی انسان تاکید دارد و همچنان در مباحث فلسفی معاصر تاثیرگذار است.