امیر اسماعیلی

(1319 - 1387 هـ.خ)

تا هجده سالگی در همان فضا به کار و تحصیل توام پرداخت و نخستین تجربه‌های قلمی خود را از همان ایام آغاز کرد. در سال ۱۳۳۸ در حالی که در کسوت کارگری فعالیت می‌کرد با قصه‌ی پیشواز به عرصه اندیشه و قلم وارد شد و در ادامه راه در سال ۱۳۴۳ نخستین مجموعه از قصه‌های خود را با نام گل آفتاب منتشر کرد و پیآمد آن مجموعه دوم از قصه‌های خود را با نام مهتاب و یک سال بعد در سال روز مرگ فروغ شاعره معاصر، کتاب جاودانه را که حاوی حرف‌ها، نظرات و یادها و یادگارهای فروغ بود، منتشر کرد. در سال‌های بعد امیر اسماعیلی به عنوان قصه نویس روزنامه‌نگار، گزارش‌گر، مصاحبر در مطبوعات مختلف فعالیت مستمر داشت. در سال‌های بعد از انقلاب اسماعیلی ضمن فعالیت‌های گسترده مطبوعاتی به کار تدوین، تالیف و ترجمه چندین کتاب در زمینه‌های مختلف تاریخ و فرهنگ و ادبیات همت گماشت و ظرف بیست و چند سال بیش از سی عنوان کتاب از قصه و رمان و شعر گرفته تا تاریخ و تحقیق در مسائل مختلف فرهنگی، اجتماعی و هنری، خاصه هنر سینما تالیف و ترجمه و منتشر کرد.نگاهی به مجموعه آثار اسماعیلی، حکایت از تنوع و گستردگی فعالیت‌های او در این عرصه ادبی و فرهنگی دارد. در تمام این سال‌ها اسماعیلی ضمن تلاش گسترده در زمینه کتاب و مطبوعات به تناسب مسئولیت‌های مدیریتی در بخش‌های آموزش و فرهنگ و در جریان تدریس در زمینه ادبیات و فرهنگ و مسائل اجتماعی، بیشتر به مسائل جوانان و خانواده پرداخت و با ارائه مقالات، مصاحبه‌ها میزگرد و بازکتاب‌های بسیارخوب در این زمینه قدم‌های موثر برداشت. امیراسماعیلی بعد از بازنشستگی از خدمات دولتی ضمن فعالیت‌های جاری خود و همکاری با ناشران مختلف با تاسیس دفتر نشر هنر و تربیت به طور مستقل به فعالیت‌های فرهنگی و ادبی در این راستا ادامه داد که از این طریق نیز بیش از بیست عنوان کتاب به علاقه‌مندان آثار خود ارائه داده است. گفتنی این که در تمام این سال‌ها اسماعیلی برای پرهیز و گریز از شهرت‌های کاذب، با نام قلمی خود و یا نام‌های مستعار مراد، سپند، نیاز و نام‌های دیگری از این دست، زیست و کمتر از نام شناسنامه‌ای خود (جواد اسماعیلی کلاهدوز) بهره گرفت.