هایک کاراکاش

(1272 - 1339 هـ.خ)

تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در دبیرستان سن لوئی، تهران به پایان رساند. سپس دست به مطالعه و تحقیق زد و زبان‌های فرانسه، انگلیسی و روسی را به‌خوبی فراگرفت. از ۱۳ سالگی وارد عرصه تئاتر شد و یکی از بنیانگذاران تئاتر ایران گردید. از سال ۱۲۹۹خ. (۱۹۲۰م) نشریه فکاهی «بوبوخ» را منتشر نمود و در سال‌های ۱۳۰۶ و ۱۳۰۷ و ۱۳۰۹خ. (۱۹۲۷، ۱۹۲۸، ۱۹۳۰م) به چاپ سالنامه ارامنه ایران پرداخت و در سال ۱۳۰۹خ. (۱۹۳۰م) هفته‌نامه ارمنی‌زبان «وراتزنوند» (رستاخیز) را انتشار داد. این هفته‌نامه در دوران جنگ جهانی دوم تبدیل به روزنامه شد و نقش بسزایی در روشنگری اذهان عمومی ایفا نمود. او با ادبیات جهانی به خوبی آشنا بود و برخی از آنان را به زبان فارسی ترجمه کرده‌است. همچنین داستان‌هایی از چهار نویسنده بزرگ ارمنی، (آلکساندر شیروانزاده، نار-دوس، هوهانس تومانیان، روبن سواک)، تحت عنوان «داستان‌های ارمنی» را به فارسی ترجمه و در کتابی تحت عنوان داستان‌های ارمنی در سال ۱۳۳۶خ. (۱۹۵۷م) به چاپ رساند. کتاب داستان‌های ارمنی شامل هفت داستان از افسانه‌های محلی و اساطیری مردم ارمنی است. هر یک از این افسانه‌ها دارای قدمتی کهن است.