شاه داعی شیرازی

(0810 - 0870 هـ.ق)

افزون بر داعی تخلص دیگرش در شعر، نظامی بوده که از لقبش نظام ‎الدین اخذ شده است. وی پس از کسب فنون ادبی و علوم متداول، در جوانی قدم به سیر و سلوک گذاشت و به خدمت شیخ مرشدالدین ابواسحاق بهرانی، که از مریدان شاه نعمت‌الله ولی و پیشوای صوفیان نعمت‌اللهی در شیراز بود، رسید و به تشویق او، به دیدار شاه نعمت‌الله ولی به ماهان رفت و از دست وی خرقه گرفت. شاه دایی پس از مرگ شیخ مرشدالدین جانشین وی شد و تا آخر عمر در این مقام باقی ماند. آرامگاه وی مجاور قبرستان معروف و تاریخی دارالسّلام قرار دارد و در مجاور وی قبر فرزندش سیدمیرقاسم که در سال ۹۲۰ هجری قمری وفات یافت قرار دارد. پس از مرگ شاه داعی، او را در خانقاهش به خاک سپردند. در سر در آرامگاه شعری از خود شاه داعی الی الله نوشته شده است: چو باد خاک تو خواهد به هر طرف بردن مهل که از تو نشنید به خاطری گردی