منوچهر شیبانی

(1303 - 1370 هـ.خ)

او دانشکده هنرهای زیبای تهران را در رشته نقاشی به پایان رساند و سپس به کشور ایتالیا رفت و در رشته طراحی دانشکده هنرهای زیبای رم به تحصیل پرداخت. او که چندین سال در دانشکده هنرهای دراماتیک تهران بعنوان استاد فعالیت داشته، پیش رشته کارگردانی سینما را نیز در دانشگاه پاریس پایان رسانده است؛ در نتیجه میتوان از او بعنوان شاعر، نقاش، طراح صحنه های تاتر، نمایشنامه نویس و سینماگر یاد کرد. نخستین مجموعه شعر وی «جرقه» (۱۳۲۲) و پس از آن «آتشکده خاموش» (۱۳۲۴) و دیگری مجموعه اشعار حاضر (۱۳۵۶) است. آشنایی و مراوده با بزرگانی چون صادق هدایت، نیما یوشیج، هوشنگ ایرانی، جلال آل احمد و سیمین دانشور موجب گشوده شدن افق های جدید در زندگی شیبانی شده است، او در شعرهای خود سیری از اساطیر تا زندگی روزمره را به وجود آورده است که گاه در گذشته های بسیار دور و گاه نزدیک پروازی ساحرانه دارد. منوچهر شیبانی در آبان ماه ۱۳۷۰ در سن ۶۷ سالگی پس از تحمل چندین ماه بیماری سخت و لاعلاج سرطان درگذشت. او تا آخرین لحظاتی که می‌توانست قلم در دست گیرد، نقاشی کرد و تا آخرین لحظاتی که می‌توانست کلامی بر زبان آورد، شعر خواند و از هنر گفت.