عبدالودود اظهر دهلوی

(1314 - 1395 هـ.خ)

تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه‌ی «دانشگاه ملّیّه اسلامیه» به پایان رساند و در سال ۱۹۵۴م. وارد «دانشگاه دهلی» شد. در سال ۱۹۶۰م، موفّق به دریافت مدرک فوق لیسانس زبان فارسی از آن دانشگاه شد و سپس، به استخدام «دانشگاه دهلی» درآمد و به تدریس زبان فارسی پرداخت. وی در سال ۱۹۶۷م، برای ادامه تحصیل راهی ایران شد و مدّت ۴ سال در «دانشگاه تهران» به تحصیل و تحقیق پرداخت. سرانجام، در سال ۱۹۷۱م، به اخذ مدرک دکتری زبان و ادبیّات فارسی از دانشگاه تهران نایل آمد. پایان نامه دکترای وی، درباره «رامایانا کتاب مقدس هندوان» بوده و «بنیاد فرهنگ ایران»، آن را در دو مجلّد به چاپ رسانید. پروفسور عبدالودود اظهر دهلوی پس از بازگشت به هند، با سمت دانشیاری در «دانشگاه جواهرلعل نهرو»، «دهلی‌نو» به تدریس زبان فارسی مشغول شد. او، مدّتی نیز ریاست دانشکده زبان‌های خارجی را در «دانشگاه نهرو» به عهده داشت و بیشتر از دوازده نفر تحت راهنمایی وی، دوره دکتری خود را به پایان رساند. وی در سمینارهای مختلف زبان و ادبیات فارسی که در داخل و خارج «هند» برگزار شده است، شرکت و چندین مقاله در زمینه «فرهنگ و ادب فارسی» ارائه کرد. او، به پاس انجام خدمات ویژه در زمینه‌ی زبان و ادبیّات فارسی درسال ۱۹۸۸ میلادی از «رئیس جمهور هند»، جایزه افتخاریِ زبان فارسی را کسب کرد. استاد «اظهر» علاوه بر زبان فارسی، به زبان های انگلیسی، اردو، هندی، عربی، پنجابی، فرانسوی و سانسکریت نیز آشنایی داشت. علاوه بر ایران، به کشورهای افغانستان، نپال، پاکستان، فرانسه، آلمان، انگلستان، شوروی سابق و اندونزی نیز مسافرت کرده بود. وی همچنین، عضو هیات مدیره مجلّه‌های «بیاض»، «نامه‌ی غالب»، «ایندوایرانیکا» و «مجلّه تحقیقات فارسی دانشگاه اسلامی علیگره» بود.