قاعده لاضرر: ترجمه فارسی القواعد الفقهیه

‏قاعده لاضرر، ترجمه «قاعده لا ضرر» از کتاب «القواعد الفقهیه» اثر آیت‌الله مکارم شیرازی است که در سال ۱۳۷۹ق، به رشته تحریر درآمده و پس از پنجاه سال ترجمه و تحقیق این اثر توسط سید محمدجواد بنی‎سعید لنگرودی صورت گرفته است. با استفاده از این قاعده، مشروعیت هرگونه ضرر و اضرار در اسلام نفی شده است.
در مقدمه مترجم به‎صورت مختصر، به معرفی کتاب، انگیزه و شیوه و روش ترجمه ‎اشاره شده است.
در مقدمه نویسنده که همان ترجمه مقدمه کتاب «القواعد الفقهیه» آیت‌الله مکارم شیرازی است، جایگاه قواعد فقهی بین فقه و اصول، انگیزه تالیف، اجزای کتاب القواعد الفقهیه، چیستی قواعد فقهی و مسائل اصولی، وجوه اختلاف بین این دو و در انتها به اقسام قواعد فقهی اشاره شده است.
آیت‌الله مکارم شیرازی در کتاب قواعد فقهی، به شرح و توضیح سی قاعده پرداخته که اولین آن‎ها قاعده لاضرر است.
قواعد فقهی دارای اقسامی است:
برخی از آن‎ها اختصاص به باب خاصی از فقه ندارد، بلکه در تمامی ابواب فقهی جاری است، مگر مانعی در کار باشد؛
گروهی از قواعد اختصاص به ابواب معاملات بالمعنی الاخص دارد؛
برخی از آن‎ها اختصاص به ابواب عبادات دارند؛
تعدادی از آن‎ها به ابواب معاملات بالمعنی الاعم اختصاص دارد؛
چند قاعده نیز به جهت کشف موضوعات خارجی در ادله احکام ایجادشده‌اند.

قاعده لاضرر، جزء قواعدی است که در همه ابواب فقه نفوذ دارد و اعمال می‌شود و در بسیاری از مسائل تنها مدرک برای اثبات حکم است.
این قاعده، علاوه بر عقل، دارای پشتوانه آیات و روایات است؛ آیاتی از قبیل لاٰ تُضَارَّ وٰالِدَهٌ بِوَلَدِهٰا وَ لاٰ مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ... (بقره: ۲۳۳) (نباید مادری به‎خاطر فرزندش زیان بیند و نه پدری برای فرزندش دچار ضرر شود. در این آیه خداوند به والدین فرموده که نباید به فرزند خویش ضرری برسانند).
در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت، روایات فراوانی از پیامبر(ص) و یا ائمه(ع) نقل شده که «لا ضرر و لا ضرار» بخشی از متن روایت است. از جمله روایتی در کافی که حاوی داستان نخل سمره بن جندب در خانه یکی از انصار است...