چکامه سریانی و خواب ناگفته آن

شاهزاده‌ای اشکانی -بنا به گفته‌ی پدر- به مصر میرود تا مروارید پیدا کند، امّا در آن‌جا به خواب میرود! کتابِ حاضر بازآفرینیِ خوابِ شاهزاده‌ی اشکانی به هنگامِ یافتنِ مروارید است...
مروارید در اساطیر دارای معانیِ مختلفی است که مهمترینِ آن در فرهنگِ مشرق‌زمین «گوهرِ معرفت» است؛ این چکامه مربوط به قرنِ سوّمِ میلادی میباشد که به هنگامِ بازآفرینی، بخش‌هایی به آن اضافه و به شعری بلند تبدیل شده است.
سُریانی یکی از گویش‌های زبان آرامی است. نخستین نشانه‌های استفاده از این زبان در اوایل سده ۱ میلادی در شهر ادسا دیده شده‌است. سریانی در طول سده چهارم تا هشتم میلادی، یکی از زبان‌های مهم ادبی خاورمیانه بوده و آثار گوناگونی به این زبان وجود دارد.
شعر سریانی این کتاب بر پایه شعر کهنی بازمانده از زبان سریانی است که آنتونی اشلی بوان آن را به انگلیسی برگردانده و محمدرضا شیروانی آن را به فارسی ترجمه کرده است.
این سرود تمثیلی در مورد شاهزاده‌ای است که به دستور پدر و مادرش برای یافتن مروارید حقیقت و رهایی آن از چنگ ماری زهرآگین راهی سرزمین ناپاکان می‌شود ولی آنجا مسموم می‌شود و به یک خواب عمیق فرو می‌رود، هدف سفر را از یادمی‌برد و به خدمت گناه‌کاران درمی‌آید اما در نهایت با نامه‌ای که از طرف خانواده‌اش در هیبت یک عقاب به او می‌رسد از خواب غفلت بیدار می‌شود و با مروارید بازمی‌گردد.
مشابهت‌های جالبی بین فلسفه اشراق سهروردی و این داستان در دانشنامه ایرانیکا آورده شده است.