مترجمان، خائنان: مته به خشخاش چند کتاب

از متن کتاب:
تاریخچه ترجمه:
از بابل تا دیلماج تا مترجم امروزی (۱)
« و خداوند گفت همانا قوم یکی است و جمیع ایشان را یک زبان... و الان هیچ کاری که قصد آن کنند از ایشان ممتنع نخواهد شد. اکنون نازل شویم و زبان ایشان را در آن جا مشوش سازیم تا سخن یکدیگر را نفهمند. » ( ۲) ( سفر پیدایش ۱۱ :۶ ــ ۷ )
این قطعه معروف از کتاب پیدایش بیانگر شناخت یکی از ویژگی های بارز منطقه خاورمیانه در مقایسه با دو منطقه دیگر تمدن کهن در جهان باستان است. چین اساسا یک زبان کلاسیک، یک دست خط، یک تمدن داشت، همین طور هند قدیم، با اندک تفاوت هایی. خاورمیانه دارای تمدن های گوناگون نامرتبط و زبان های متعدد بود و این ها، از نخستین ادوار، ارتباط را دشوار می ساخت. این مسئله ظاهرا در زمان عهد جدید هم هنوز حل نشده بود و از این رو دوباره اشاره به وضعیتی می شود که برج بابل پدید آورد و راهکار، در موارد لزوم، همانی بود که مسیحیان « اعجاز زبان » می خوانند. اجازه دهید به ذکر قطعه دیگری بپردازیم: « پس چطور است که همه ما فردا فرد پیام آنان را به زبان خودمان می شنویم؟ ما که از پارتیان و مادیان و ایلامیان و اهالی بین النهرین و یهودیه و کپدوکیه، در پنطوس و غیره... شرح کارهای بزرگ خدا را به زبان خودمان می شنویم. » ( اعمال رسولان ۲ :۸ ــ ۱۱ ) و باز « آن ها با ذکر نام من دیوها را بیرون خواهند کرد، و به زبان های تازه سخن خواهند گفت » ( مرقس ۱۶ :۱۷ ) . و در جای دیگر « اگر کسی به زبانی ناآشنا سخن گوید، دو یا حداکثر سه نفر بیش تر نباشند، آن هم به نوبت؛ و یکی هم ترجمه کند » ( اول قرنتیان ۱۴ :۲۷ ).