مقدمه‌ای بر شناخت ایل‌ها، چادرنشینان و طوایف عشایری ایران - جلد 1

ایل واژه‌ای است ترکی مغولی که هم به جای اسم و هم به جای صفت به کار می‌رود و معنی آن صلح، انقیاد، قوم، طایفه، ملت، رعیت و مردم می‌باشد. این لغت از عهد مغول در تاریخ ایران مکرر به کار رفته و ایلی به معنی انقیاد و متابعت نیز استعمال شده است. ایل‌ها، چادرنشینان و طوایف عشایری ایران که در این کتاب آمده است، بخش قابل ملاحظه‌ای از جمعیت کشور ما را شکل می‌دهند. از آنجا که زندگی ایل‌نشینی بیش از هر چیز با جنبه‌های مختلف طبیعت و محیط زیست و شرایط اقلیمی زیستگاه‌های کوچندگان در ارتباط است، به همین دلیل قبل از ورود به گفتار درباره هر یک از ایل‌ها و طوایف ایران، به طور اختصار مطالبی درباره اوضاع طبیعی، جغرافیایی و تاریخی هر استان یا منطقه آمده است که بتوان به یاری آن، ارتباط کوچ‌نشینی را با موجباتی که آن زندگی را ایجاب کرده است، بررسی نمود.