ازبکستان

دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی

"ازبکستان" کشوری است در آسیای مرکزی که بخش اعظم آن را جلگه و یک پنجم آن را کوه‌هایی چون: تیان‌شان، پامیر آلای و... تشکیل داده است‌. از عمده‌ترین رودخانه‌های آن می‌توان به آمودریا و آرال اشاره کرد. این کشور دارای آب و هوای گرم و خشک قاره‌ای است و از شهرهای این کشور می‌توان سمرقند، بخارا، تاشکند (پایتخت) و فرغانه را نام برد. در این کشور قریب به 129 ملیت مختلف زندگی می‌کنند که ازبک‌ها بزرگ‌ترین گروه قومی این کشور را تشکیل می‌دهند. زبان رسمی مردم، "ازبکی" است؛ ضمن آن که زبان "روسی" بیش‌تر در امور اداری و تجاری به کار می‌رود. خط رسمی این کشور "کیریل" می‌باشد که از سال 2000 میلادی خط "لاتین" جایگزین آن شده است. کشور ازبکستان به شدت با سیاست گره خورده است. طبق بررسی‌های به عمل آمده 85 درصد مردم ازبکستان، مسلمان بوده و دارای مذهب "حنفی" می‌باشند. غذای ملی ازبکستان با توجه به ویژگی‌های طبیعی کشور و فرهنگ و ملیت‌های مختلف، متفاوت است. غذای شهرنشینان غرب، به سبک ایرانی است اما در شرق این کشور، انواع خوراکی‌های "قاشقی" معروف است. اعیاد و رسوم ازبک‌ها بر اساس فصول سال تقسیم‌بندی می‌شود. سبک موسیقی این کشور از لحاظ قومی و شرایط اجتماعی و اقتصادی "مقام" نام گرفته است. یکی از شاخص‌های مهم فرهنگی کشور ازبکستان با سوادی 99 درصد مردم این کشور است. از آثار تاریخی آن نیز می‌توان به مجموعۀ "ریگستان" و مجموعۀ معماری پالوان دروازه اشاره کرد. کشاروزی مهم‌ترین تامین‌کنندۀ بخش اقتصادی ازبکستان را تشکیل می‌دهد. روابط جمهوری ازبکستان پس از کسب استقلال، با ایران را می‌توان در چهار دورۀ شروع تثبیت روابط، سیاست‌گذاری، واقع‌گرایی، و تغییر جهت‌گیری ازبکستان و واگرایی از غرب (نگاه به شرق) ارزیابی کرد. هم‌چنین این کشور روابط گسترده‌ای را در اکثر زمینه‌ها با سایر کشورهای جهان از جمله هند، کره، انگلیس و... برقرار کرده است.