سوژه، استیلا و قدرت

کتاب «سوژه، استیلا و قدرت» نوشته پیتر میلر نویسنده کانادایی است. میلر در این کتاب به بررسی مقایسه ای چهار فیلسوف؛ هورکهایم، مارکوزه، هابرمارس و فوکو در مورد سوبژکتیویته و رابطه آن با قدرت می پردازد. از یک سو قدرت مقوله‌ای تلقی می شود که صرفا از طریق سرکوب سوبژکتیویته عمل می‌کند و قدرت نهایتا سوبژکتیویته را خرد و نابود می‌کند و در نتیجه، رهایی، آزادی سوژه به معنای فروپاشی و محو قدرت است. چنین مفهومی از قدرت با انگاره استیلا تعریف می‌شود. در مقابل، فوکو تصویر کاملا متفاوتی از قدرت ارائه می‌دهد که نه با سرکوب سوبژکتیویته، بلکه با ارتقا، پرورش و بارور کردن آن عمل می‌کند. پیتر میلر به عنوان استاد فلسفه سیاسی در بخش اول کتاب، آثار سه اندیشمند بزرگ مکتب فرانکفورت را در این باره بررسی می‌کند و در بخش دوم کتاب به آثار مهم فوکو می‌پردازد.

در پیش‌گفتار کتاب می‌خوانیم:
«معنای پدیده قدرت واضح به نظر می‌رسد. این انگاره، چه در مورد دولت‌های ملی به کار رود و چه در مورد سازمان‌ها یا افراد، در هر حال آگاهی همگانی رایج و شایع است و بحث‌های فکری در مورد آن همچنان رو به فزونی است. گریز از بحث در مورد قدرت به اندازه گریزاز خود قدرت دشوار است. اما مساله سوبژکتیویته و انگاره سوژه مسئله متفاوتی است. به نظر می‌رسد که این مسئله به حوزه متفاوتی تعلق دارد، حوزه‌ای به طور اخص فلسفی‌تر و حتی رازآمیزتر. بی‌شک دلایل پیچیده‌ای برای این وضعیت وجود دارد. مهارت فوق‌العاده هر فرهنگ در پنهان نمودن ویژگی‌های سازنده‌اش می‌تواند یکی از دلایل اصلی این وضعیت می‌پردازم و بیش‌تر به پیامدهای ضمنی این وضعیت برای روش درک پدیده قدرت می‌پردازم. بحث و استدلال من در این کتاب به طور گسترده‌ای برگرفته از بحث فوکو است، این که برای مدت‌های مدید قدرت و سوبژکتیویته دو قطب اساسا متضاد در نظر گرفته شده‌اند».