فنون بازیگری در تئاتر و سینما

مولف کتاب این دو هنر را جدا از هم نمی داند بلکه معتقد اعتقاد بر این دارد که هرکدام دارای ویژگی هایی هستند که می بایست به آنها توجه شود. دانستن ویژگی های هر کدام، و سپس مقایسه این دو هنر با هم منتج به پیدایش اصولی می شود که دانستن آنها برای هر بازیگری، اعم از بازیگر سینما و تئاتر، واجب و ضروری است. با دانستن بنیان ها که تفاوت های فنی بازی در تئاتر و سینما بر روی آنها استوار می شود بازیگر می تواند با دید گسترده و جامعتری با نقش روبرو شود و از عهده ایفای آن به کمک فنون مربوط به هرکدام برآید.
نمایشنامه و فیلمنامه تا زمانی که روی صحنه و جلوی دوربین نیامده اثر هنری تمامی نیست؛ هنرپیشه است که به چهره ­های نمایشنامه و فیلمنامه جان می بخشد.اما کار هنرپیشه هم با استعداد صرف تمام نمی­ شود؛ در کارهنر "آموختن" هم شرط است و در کار هنرپیشگی دو بستر کلی پیشروی بازیگر است: یکی صحنۀ نمایش و دیگری جلوی دوربین. آنچه در اولی اهمیت دارد: طرز عمل در اوضاع متفاوت، شروع کردن از خود، صدای بازیگر، اشاره­ ها و حرکت­ها و حالت­ها، پوشش ظاهری، ریتم و سکوت و تسلط بر نفس و تماشاگران است. و آنچه در دومی مهم است: دوربین و فیلم­بردار و نمای درشت و نمای نزدیک و برش و صدا و دوبله است. بازیگری در نمایش با بازیگری در سینما، اگرچه فی­ نفسه یکسان است،در فنون با آن فرق دارد. هنرپیشۀ موفق کسی است که فنون هردو را بداند و خود را در هردوصحنه محک بزند.
کتاب حاضر در سه فصل با عناوین فن بازی بر روی صحنه، فن بازیگری سینما و تفاوت های فنی بازی در تئاتر و سینما به نگارش درآمده است که در هر فصل زوایای بازی در سینما و تئاتر مورد ارزیابی قرار می گیرد تا خواننده در انتها به یک نتیجه جامع و کاملی دست پیدا کند.