داروهای قلبی
امتیاز دهید
نویسنده:
محمدباقر موسوی
امتیاز دهید
تصحیح و تحقیق: سید حسین رضوی برقعی
چهارده باب پیرامون مباحث قوای، ارواح عوارض نفسانیه و داروهای قلبی با نگاهی بر طبیعیات و پزشکی کهن بر پایه رساله الادویه القلبیه ابن سینا
داروهاى قلبى اثر محمدباقرموسوى پزشک شاه سلطان حسین صفوى، همانگونه که از نامش پیداست داروهایى که به حال قلب سودمند است را مورد مطالعه قرار داده است.
کتاب حاضر نیز به جهاتى که خواهد آمد از ارزش علمى چندانى برخوردار نیست.عدم توجه پزشکانى که بعد از روزگار مؤلف مى‌زیسته‌اند به این اثر نیز مؤید عدم ارزش عملى این اثر است.
از تاریخ تألیف این کتاب اطلاعى نداریم ولى با توجه به آخرین سال سلطنت شاه سلطان حسین صفوى یعنى 1135ق مسلماً کتاب حاضر نمى‌تواند دیرتر از این تاریخ تألیف شده باشد. مؤلف این کتاب را به شاه سلطان حسین هدیه نموده است.
این اثر در یک مقدمه و چهارده باب تدوین یافته است. بجز یکى دو باب از کتاب باقى ابواب فاقد فصل بندى است.
در این کتاب از نثر روان و ادیبانه خبرى نیست. نگاهى به نثر کتاب بیانگر این است که این کتاب بیشتر ترجمه، آن هم ترجمه‌اى گنگ و ناپخته است.
کتاب با مقدمه‌اى از مصحح کتاب آغاز شده است. این مقدمه مفصل درباره تاریخ پزشکى از پایان سامانیان تا صفویان، شکل‌گیرى صفویه، طب در دوران صفوى، بررسى مؤلف و کتاب داروهاى قلبى نگاشته است.
مؤلف در تألیف خود على‌رغم نام ادویه قلبى بر کتاب، داروهاى قلبى را تنها بخش فرعى و پایانى کتاب قرار داده است که آن هم گرته‌بردارى از رساله ادویه قلبیه ابن سیناست. حتى در این اثر بخش داروهاى ترکیبى نیز که در بخش پانزدهم و شانزدهم رساله ابن سینا آمده به چشم نمى‌خورد. بیشتر حجم کتاب به تعریف و توصیف و بحث از اصطلاحاتى چون روح، قواى نفسانى، قواى طبیعى، استعدادات و عوارض نفسانى اختصاص دارد.
در حقیقت در این کتاب به جز بخش مفردات پزشکى که آن هم اختصاص به گیاهان و جانوران و سنگ‌ها دارد، از دیگر رشته‌هاى مرتبط با بیمارى‌هاى قلبى که در متون کهن بدان پرداخته شده نشانى نمى‌یابیم.
آنچه از این کتاب استنباط مى‌شود این است که مؤلف از خلاقیت فراوانى براى ارائه مطالب جدید برخوردار نبوده و تنها مى‌کوشیده که از آراء گذشتگان پر آوازه بهره گیرد. بخش‌هاى زیادى از کتاب نقل قول از متون دیگر عربى است بنابراین شاید بتوان مؤلف را تنها گردآورنده و مترجم دانست.
بیشتر
چهارده باب پیرامون مباحث قوای، ارواح عوارض نفسانیه و داروهای قلبی با نگاهی بر طبیعیات و پزشکی کهن بر پایه رساله الادویه القلبیه ابن سینا
داروهاى قلبى اثر محمدباقرموسوى پزشک شاه سلطان حسین صفوى، همانگونه که از نامش پیداست داروهایى که به حال قلب سودمند است را مورد مطالعه قرار داده است.
کتاب حاضر نیز به جهاتى که خواهد آمد از ارزش علمى چندانى برخوردار نیست.عدم توجه پزشکانى که بعد از روزگار مؤلف مى‌زیسته‌اند به این اثر نیز مؤید عدم ارزش عملى این اثر است.
از تاریخ تألیف این کتاب اطلاعى نداریم ولى با توجه به آخرین سال سلطنت شاه سلطان حسین صفوى یعنى 1135ق مسلماً کتاب حاضر نمى‌تواند دیرتر از این تاریخ تألیف شده باشد. مؤلف این کتاب را به شاه سلطان حسین هدیه نموده است.
این اثر در یک مقدمه و چهارده باب تدوین یافته است. بجز یکى دو باب از کتاب باقى ابواب فاقد فصل بندى است.
در این کتاب از نثر روان و ادیبانه خبرى نیست. نگاهى به نثر کتاب بیانگر این است که این کتاب بیشتر ترجمه، آن هم ترجمه‌اى گنگ و ناپخته است.
کتاب با مقدمه‌اى از مصحح کتاب آغاز شده است. این مقدمه مفصل درباره تاریخ پزشکى از پایان سامانیان تا صفویان، شکل‌گیرى صفویه، طب در دوران صفوى، بررسى مؤلف و کتاب داروهاى قلبى نگاشته است.
مؤلف در تألیف خود على‌رغم نام ادویه قلبى بر کتاب، داروهاى قلبى را تنها بخش فرعى و پایانى کتاب قرار داده است که آن هم گرته‌بردارى از رساله ادویه قلبیه ابن سیناست. حتى در این اثر بخش داروهاى ترکیبى نیز که در بخش پانزدهم و شانزدهم رساله ابن سینا آمده به چشم نمى‌خورد. بیشتر حجم کتاب به تعریف و توصیف و بحث از اصطلاحاتى چون روح، قواى نفسانى، قواى طبیعى، استعدادات و عوارض نفسانى اختصاص دارد.
در حقیقت در این کتاب به جز بخش مفردات پزشکى که آن هم اختصاص به گیاهان و جانوران و سنگ‌ها دارد، از دیگر رشته‌هاى مرتبط با بیمارى‌هاى قلبى که در متون کهن بدان پرداخته شده نشانى نمى‌یابیم.
آنچه از این کتاب استنباط مى‌شود این است که مؤلف از خلاقیت فراوانى براى ارائه مطالب جدید برخوردار نبوده و تنها مى‌کوشیده که از آراء گذشتگان پر آوازه بهره گیرد. بخش‌هاى زیادى از کتاب نقل قول از متون دیگر عربى است بنابراین شاید بتوان مؤلف را تنها گردآورنده و مترجم دانست.
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی داروهای قلبی