دیوان علی اشتری، فرهاد

شامل: غزلیات، رباعیات، مثنوی ها، مقطعات و منظومه ستاره سحری

علی اشتری متخلص به فرهاد فرزند شادروان میرزا احمد خان اشتری بسال ۱۳۰۱ شمسی در تهران چشم بجهان گشود. غزلهای عارفانه و زیبا بسیار سروده است ، این شاعر بلند پایه بتاریخ ۱۱ دیماه ۱۳۴۰ دارفانی را وداع گفت .

مطلع یکی از غزلیات شیرینش این بیت است :

گر چه افکندی ز چشم خویش آسانم چو اشک
یک شب ای آرام جان بنشین بدامانم چو اشک

علی اشتری، از آن جا که در ماجراجویی عاشقانه گرفتار آمد، «فرهاد» را برای تخلص برگزید. وی در عرصه غزلسرایی در زمان خود کمابیش اسم و رسمی داشت و دو سه مجموعه شعر هم از او به چاپ رسید. در دیوان او (ص ۱۰۹) این رباعی معروف به چشم می‌خورد

در خدمت خلق بندگی ما را کُشت
وز بهر دو نان دوندگی ما را کُشت
هم محنت روزگار و هم منت خلق
ای مرگ بیا که زندگی ما را کُشت