اسطوره و معنا

گفتگوهایی با کلود لوی استروس در مورد اسطوره و مردم شناسی.

اسطوره شكلي از زبان است و زبان ما را آماده مي كند تا بكوشيم خودمان و دنيايي را كه در ذات خود يكپارچه است با تحميل ديالكتيك ها،‌ دو شاخگي ها و ساختارهاي دوگانه بر روي داده ها بشناسيم . در پشت زبان ماهيت دو تايي مغز قرار داد . راس/چپ ، خوب / بد ، زندگي / مرگ. اينها دو شاخگي هاي اجتناب ناپذيري هستند كه مغز توليد ميكند و داراي دو بخش هستند كه دو چشم و دو دست را كنترل مي كنند ما در ذات خود موجودات دو نيمه اي هستيم كه داده ها را همچون كامپيوتر تنظيم مي كنيم . عقل سليم مان دو تايي است . به نظر مي رسد كه براي پرداخت يك تجربه ، ساده ترين و كار آمدترين راه تقسيم آن به دو نيم است. و سپس تقسيم هر يك از نيمه ها به دو نيم ديگر، ‌به سخن ديگر ؛ آرايش مجدد هر سوال به نحوي كه فقط دو پاسخ ممكن برايش باقي بماند ؛ آري يا خير .
لوي اشتراوس پاره هايي را كه از اين تجزيه بدست مي آيند «‌واحد اسطوره اي » ناميده که معادل «‌واج» در زبان شناسي است . اسطوره مانند همه چيزهايي است كه در حال مصرف اند . آنها مي شكنند و مجددا شكل مي گيرند . فراموش مي شوند و دوباره يافت مي شوند . لوي اشتراوس كسي را كه اين چيزها را باز مي يابد ، تنظيم مي كند و دگر بار مورد استفاده قرار مي دهد بريكولر ( خرت و پرت جمع كن ) مي نامد . اشتر اوس تاكيد مي كند كه يك اسطوره فقط به وسيله اسطوره ي ديگر قابل تفسير است نه يك فرمول علمي، ‌به نظر وي محرك هر اسطوره نيازي است براي رفع پارادوكس كه رفع نشدني است . در ساختار گرايي احتمالا چيزي بيش از يافتن عامل يا عوامل نامتغير در ميان تفاوتهاي سطحي وجود ندارد .