توتمیسم

عرض ادب
کلود لوی استروس پدر انسان شناسی ساختی :
.
نام کلود لوی استروس نامی شناخته شده در همه مراکز فرهنگی جهان است. همه او را به عنوان انسانی فرهیخته با ذهنی پربار می شناخته اند. وی در دانشگاه سن پائولو۱ در برزیل، دانشکده نوین پژوهش های اجتماعی نیویورک، دانشگاه سوربن پاریس و بالاخره کولژ دو فرانس (بالا ترین مرجع پژوهشی در فرانسه) استاد بود و با طبع روان و وسعت علایقی که داشت، آثار فراوانی از خود بر جا گذاشته است. خواندن بسیاری از این آثار برای عموم آسان نیست و شاید به همین جهت، به جز مردم شناسان، تقریباً همه او را از طریق کتاب استوای اندوهگین می شناسند، که در واقع یک سفرنامه است؛ سفرنامه یی در سرزمین های انسان های ناشناخته، و شاید بیشتر در سرزمین اندیشه و اثر ادبی بسیار زیبایی است. کتاب استوای اندوهگین با این جمله آغاز می شود که؛ «من از سفرنامه نویسی و سیاحان بیزارم» و سپس ادامه می دهد که حال خودش دارد همین کار را می کند، در حالی که ماجراجویی نباید جایی در حرفه مردم شناسی داشته باشد، که خالی از شوخ طبعی شاعرانه نیست ولی ضمناً نشان دهنده منش فروتنانه و روش بیان کلود لوی استروس است.
سفر به «ماتو گروسو» آمازون، که بخش عمده این کتاب را به خود اختصاص داده است و اشارات گذرای دیگر به سفرهای دیگر، موجب این باور شده است که لوی استروس عمر خود را در جنگل در میان «وحشیان» گذرانده است. حقیقت آن است که به نظر او «وحشیان» وجود ندارند و اندیشه وحشی (که نام یکی دیگر از آثار معروف او است) نیز مانند همه انسان ها به منطق توسل می جوید، با این تفاوت (یا در واقع با این «مزیت»، ولی او م به طور مشخص این واژه را به کار نمی برد) که اندیشه او بیشتر ملهم از طبیعت است.

کلود لوی استروس ، فراتر از انسان شناسی، یکی از تاثیر گزارترین چهره های متفکر قرن بیستم فرانسه در جهان به حساب می آید. هر چند نظریه انسان شناسی ساختاری او تعداد معدودی را به طور خاص به مثابه شاگردان و دنباله روان وی مطرح کرده است، اما رویکرد ساختاری استروس و دانش گسترده وی در زمینه های متکثر فرهنگ، سبب شده است که اندیشه او شاید تا قرن ها به مثابه یک میراث انسانی برای ما باقی بماند. در زیر برخی از مطالب از لوی استروس و درباره او که در انسان شناسی و فرهنگ منتشر شده اند، گرد آمده و همچون سایر پرونده ها به تدریج بر آنها افزوده خواهد شد.