مرجان های خلیج فارس و مهندسی بافت

همان‌گونه که می‌دانیم، در رهیافت میان رشته‌ای، نه تنها بر روییک پروژۀ مشترک کار می‌شود (مانند رهیافت چند رشته‌ای)، بلکه یک درهم تنیدگییایکپارچگی نیز در روش‌ها، تئوری‌ها و مفاهیم رشته‌های گوناگون روی می‌دهد تا درک ژرفی را از الگوهای سیستم‌های پیچیده و نیز فرآیند در هم تنیدگی به دست آید. مهندسی بافت، نمونۀ بارز یک علم میان رشته‌ای است که از گسترۀ توسعه مواد زیستی در قالب بافت‌های عملکردی، داربست‌ها، سلول‌ها و ملکول‌های فعال زیستی، در قالب بافت‌های عملکردی، بهره می‌برد. هدف مهندسی بافت از هم گذاری این اجزاء عملکردی آن است که این اجزاء بتوانند بافت‌های آسیب دیده و یایک عضو را به صورت کامل به حالت نخستین بازگردانده، یا پا برجا کرده و یا اینکه بهبود ببخشند.
هر چند دانش مهندسی بافت، چهره و منش میان رشته‌ای دارد، امّا هنگامی این دانش سیمای پیچیدگی از خود نشان می‌دهد که به گسترۀ دریا نیز ورود نماید. گسترۀ دریا چنان بی‌انتها، پیچیده و رمز آلود است که بی‌شک آمیزش مباحث مهندسی بافت با این گستره، نویدگر کشفیات و کاربردهای بسیار شگفت انگیز خواهد بود.