بررسی تطبیقی حق آزادی بیان از دیدگاه اسلام و اسناد بین المللی حقوق بشر

حق آزادی بیان کیی از حقوق اساسی و بنیادین بشری به حساب می آید که علاوه بر آزادی سخن شامل آزادی عقیده، مذهب و دین نیز می گردد و ابعاد متعددی چون حق دسترسی به اطلاعات، تکنولوژی های جدید، حق آزادی مطبوعات، تبلیغات تجاری و... را نیز شامل می گردد. قرآن به عنوان مهمترین منبع آموزه های دین اسلام آزادی بیان را مورد تایید قرار داده و در آیات متعددی از قرآن آن را «بیان» یا «تبیان» نامیده است اما برخی محدودیت ها از ناحیه قرآن نیز، برای آزادی بیان مطرح گردیده، که البته مصادیق آن را احصاء نموده است. همچنین این حق در اسناد بین المللی از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق حقوق مدنی و سیاسی مورد تصریح قرار گرفته اما حقوق بین الملل نیز علاوه بر آن که استانداردهای محدودسازی آزادی بیان در حقوق داخلی را در میثاق تشریح می کند، خود نیز محدودیت هایی برای آزادی ها برمی شمارد. با اینکه اسلام در تا یکد بر حقوق بشر از مکاتب غربی مقدم بوده اما تفاوت هایی میان مصادیق و اسلوب این دو مکتب وجود دارد به طوری که بسیاری از حقوقدانان معتقد به نوعی از حقوق بشر به نام «حقوق بشر اسلامی» می باشند.