شیراز، شهر سعدی و حافظ، شهر گل و بلبل

علی سامی متولد ۱۲۸۹ شمسی در شیراز نویسنده، محقق و استاد دانشگاه، باستان‌شناس و رئیس موسسه باستان‌شناسی تخت جمشید بود. وی فرزند آقابزرگ از شاعران و نقاشان شیراز است. علی سامی پس از تحصیل ابتدایی و متوسطه در سال ۱۳۰۸ شمسی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به عنوان دبیر تاریخ و جغرافیا در مدارس شیراز مشغول تدریس شد و پس از آن به مدیری مدرسه و تصدی دانشسرای مقدماتی ارتقا یافت. پس از آن در رشته ادبیات و باستان‌شناسی و تاریخ مشغول تحقیق شد و در این رشته از دانشگاه آزاد آسیایی درجه دکتری افتخاری دریافت کرد، سپس وارد وزارت فرهنگ شد و از سال ۱۳۱۵ نیز به تعمیرات ابنیه تاریخی شیراز پرداخت. در همین زمان، آرامگاه حافظ ساخته شد و موزه پارس و آرامگاه خواجوی کرمانی و مسجد جامع عتیق مرمت شدند. سپس به ریاست بنگاه علمی و حفاری تخت جمشید و بعد به سمت ریاست اداره باستان‌شناسی فارس منصوب شد. وی بیش از سی جلد کتاب نوشت که مهم‌ترین آنها عبارتند از: آثار تاریخی جلگه مرودشت، پارس در عهد باستان، پاسارگاد یا قدیمی‌ترین پایتخت کشور شاهنشاهی ایران در سال ۱۳۳۰، مقام دانش در ایران باستان، شیراز شهر سعدی و حافظ. سامی با اینکه مورخی پرکار بود و اکثراً در سمت‌های اداری و آموزشی فعالیت مستمر داشت، هرگز مسائل اجتماعی و محافل ادبی را فراموش نمی‌کرد، در بیشتر کارهای عام‌المنفعه‌ای که جامعه از آن بهره می‌گرفت پیش‌گام بود و در جلسات ادبی و فرهنگی حضوری منظم و فعال داشت. سامی تا آخرین ساعت حیات دست از تحقیق و مطالعه و نگارش نکشید و در ۲۲ مرداد سال ۱۳۶۸ درگذشت.