دیوان مدام دیری

سید عبدالقاهر قاهری متخلص به مدام مشهور به مدام دیری شاعر جنوب، متولد ۱۲۶۵ قمری در بوشهر، از بدو زندگی متوطن بندر دیر بوده و به مدام دیری مشهور است حدود هفتاد سال عمر داشته‌است. آرامگاه او در قبرستان قدیمی بندر دیر می‌باشد. اجداد وی از بحرین بوده‌اند. شعر او به گونه‌ای بازتولید سنت ادبی شعر فارسی است. وی سیروسیاحت و مسافرت‌های به خوزستان، بصره، بندر لنگه و هند داشته است. ده سال را در هندوستان بسر برده است. چند صباحی به تسخیر آفتاب (نوعی ریاضت به شیوة مرتاضان هندی) خود را مشغول ساخته.
در بمبی کتابی شعری نوشته که در حال حاضر اوراقی ار آن پیدا شده ودر آخرین برگ چاپ شده آن قید نموده که این کتاب در سال ۱۳۰۶ به کمک ملک الوهاب ودرچاپخانه میرزا محمد شیرازی به پایان رسیده (زان جام مدام مست وواله دارش به محمدوآله)
اشعار وی در قالب‌های قصیده، مثنوی، غزل، ترجیع بند و مسمط می‌باشد. غزل‌های وی بیش تر به تبعیت از سبک عراقی و هندی خصوصاً حافظ و صائب می‌باشد. مثنوی‌های او تحت تأثیر مضامین بلند حکیمانه نظامی گنجه ای است؛ و به مثنوی خسرو و شیرین نظامی نظر داشته است. اما مثنوی او «مثنوی یوسف و زلیخا»، بر خلاف خسرو وشیرین نظامی که عاشقانه است، محتوای حکمی – مذهبی دارد.