اسطوره‌ی یوسف و افسانه‌ی زلیخا

داستان یوسف و زلیخا احتمالاً مشهورترین روایت از خوشه‌ای از منش‌هاست که دامنه‌ی تاریخی‌شان سه هزاره‌ی گذشته را در بر می‌گیرد و در گستره‌ی جغرافیایی چشمگیری شاخه می‌دواند و نسخه‌هایی محلی را پدید می‌آورد. وارسی سیر تحول و تکامل این داستان، از سویی آزمونی است درباره‌ی روایی و کارآمدیِ نظریه‌ی منش‌ها در تحلیل سیر تحول عناصر فرهنگی، و از سوی دیگر و پژوهشی است درباره‌ی چگونگی فزونی و کاستی یافتنِ گفتمان‌های وابسته به جنسیت و قدرت. با هدفِ به دست دادن تبارشناسی‌ای از داستان یوسف، و دستیابی به تفسیری از پیوند میان میل و جنسیت و قدرت است که این متن را می‌نویسم. بدان امید که در این روزگارِ همگرایی خشونت و حماقت، راه بر اندیشه‌ی نقادانه در این زمینه گشوده‌تر گردد.