دیوان فصیح الزمان شیرازی (رضوانی)

به کوشش: سیدهادی حائری

سید محمد ملقب به فصیح الزمان شیرازی (1240-1324 شمسی) متخلص به رضوانى، از خطباء، وعاظ و شعرای عصر قاجار و بعد از آن بود. در سى سالگى به تهران و در سلک وعاظ در آمد و چون مردى ادیب بود به دربار ناصرالدین شاه راه یافته و به فصیح ‏الزمان ملقب شد. پس از قتل ناصرالدین شاه، از مظفرالدین شاه لقب سلطان الواعظین را دریافت نمود. کتاب پیش رو کاملترین مجموعه آثار اوست که به اهتمام سید هادی حائری گردآوری شده است. این دیوان که مشتمل برغزلیات، قصاید، قطعات و رباعیات فصیح الزمان است در سال 1363 توسط نشریات ما در دسترس مشتاقان قرار گرفت.