گل و نوروز

مولانا جلال‌الدین احمد بن یوسف بن الیاس طبیب شیرازی، دانشمند، پزشک، نویسنده و شاعری معروف در سده هشتم هجری در فارس، خاصه در دربار شاه شجاع مظفری بوده است. او در نوروز 734 قمری کتاب «گل و نوروز» را به امیر غیاث‌الدین کیخسرو اینجو حاکم و شاه شیراز اهدا کرده است.
جلال برای سرودن این کتاب دو الگو جلوی روی خود داشته است: ویس و رامین گرگانی و خسرو و شیرین نظامی.
مواد اولیه داستان به این صورت است که نوروز شاهزاده چهارده ساله شبی گل را در خواب می‌بیند و عاشق او می‌شود. عاشق کسی که نه قبلا او را می‌شناخته و نه حتی خبری از او داشته است.