یادنامه آنکتیل دوپرون: به مناسبت دویستمین سال انتشار نخستین ترجمه اوستا

آنکتیل دوپرون فرزند خانواده‌ای بود از طبقه متوسط که به تشخص خویش و به آبرومندی زیستن سخت پایبند بودند. چون کنجکاو و دانش‌دوست بود و به زبان‌های بیگانه به ویژه زبان‌های باستانی دلبستگی داشت، سرانجام زبان عبری را آموخت. در 1754 نسخه‌ای از وندیداد ساده که در آکسفور چاپ سنگی شده بود، به دستش رسید و سخت شیفته آن شد. شور خواندن و دریافتن این متن و گشودن راز دین زرتشت سراسر وجود او را گرفت و دودل بود که برای فراگرفتن زبان باستانی به ایران به کرمان برود یا به هند. در سال 1755 به هند رسید و بی‌گمان به یادگرفتن فارسی همت گماشت. تا سال 1761 را در هندوستان به سر برد و در آنجا از موبدان پارسی‌زبان فارسی را آموخت و ایشان اوستا را برای او ترجمه نمودند. او در سال ترجمه اوستا را به فرانسوی به چاپ رساند که برای نخستین بار بود یک متن زردشتی به یکی از زبان‌های اروپایی به چاپ می‌رسید. در کتاب پیش رو که به مناسبت دویستمین سال انتشار این ترجمه صورت گرفته این گفتارها آورده شده است: زندگینامه آنکتیل دوپرون، گفتار آنتیکل دوپرون درباره ترجمه سانسکریت وندیداد، فهرست نسخ خطی اوستا در هند، تأثیر زبان فارسی در زبان اویغوری، نام خراسان، ترجمه‌های فارسی آثار دینی هندوان، گات‌ها چیست و ایران ساسانی در اشعار عدی بن زید شاعر مقالات این کتاب را شکل می‌دهند.