ایدئولوژی فاشیست: سرزمین و گسترش طلبی در ایتالیا و آلمان 1922-1945 م

در فصل نخست کتاب, سنت های ایدئولوژیک در جوامع ایتالیا و آلمان در دوره پس از وحدت یافتن این جوامع بررسی و نشان داده شده است که چگونه مسلک فاشیستی توانست به شکل ایدئولوژیک, مشخصه های تندروانه از پیش موجود را درآمیزد و ترکیب جدیدی را به وجود آورد.
فصل دوم به مطالعه ایدئولوژی های گسترش طلبانه دو جنبش فاشیستی اختصاص دارد.
در فصل سوم, چارچوب داخلی تصمیم گیری در سطح تصمیم گیری در زمینه سیاست خارجی تحلیل می شود.
در فصل چهارم اشکال عملی سیاست خارجی گسترش طلبانه دو رژیم (تجدید نظر طلبی, استعمارگری, و الحاق طلبی) بررسی و درباره علل گذر از سیاست مرزی محدود, به منطق جاه طلبانه و تهاجمی تر گسترش طلبانه در نیمه دوم دهه 1930 بررسی می شود.
در فصل پنجم در ارتباط با مضمون تندروی, اهمیت مناسبات انحصاری سیاسی ـ دیپلماتیک دو رژیم فاشیستی در تحول تدریجی سیاست های گسترش طلبانه تندتر آنها در نیمه دوم دهه 1930 بررسی شده است.
و در فصل ششم در خصوص جنگ جهانی دوم ـ نقطه اوج گسترش طلبی فاشیستی ـ بحث شده است.
تحقیق حاضر تلاش می کند که گسترش طلبی فاشیستی در هر یک از دو رژیم را در دو سطح بررسی کند: اول به مثابه ایدئولوژی, چه در پیوند با سنت های طولانی پا بر جایی که پس از زمان کسب وحدت در این جوامع بوده است و چه در ارتباط با ارزش های خاص فاشیستی. دوم به مثابه فرایند ترجمان نیات به عمل, به واسطه نفوذ عوامل داخلی و بین المللی.