روحانیت در اسلام

از متن کتاب:
روحانیت در اسلام امروز به معنای مقام رهبری دینی (وعظ و تعریف معارف اسلامی) است. ولی واقعیت آن است که این اصطلاح تقلیدی از مسیحیت بود. در اسلام هرگز به عالم دینی روحانی گفته نمی شد. و قرآن و اخبار به جای آن ربانی گفته اند.
در قرآن کلمه روحانی به کار نرفته ولی روح در مواردی استعمال شده است.
در دعاها نیز به فرشتگاه روح و روحانی گفته شده؛ به هر چیزی که دارای شکل و جسد و ابعاد هندسی و ملموس نیست.
کلیسا به رهبران مذهبی خود روحانی می گوید و تاریخ این اصطلاح از آنجا شروع شد که دید دنیا در آستانه انقلاب علمی و صنعتی قرار گرفته. دیگر زیر بار موهوم و تخیل نمی رود. دید که جهان بیدار شده و دیگر چیزی را که برخلاف علم و آزمایش ادعا می شود، نمی پذیرد و دید که تعلیماتش بیشتر مخالف است و چاره جز این نیست که خلافها را تاویل کند...