الحاوی - جلد ۲۱، بخش ۲: داروهای مفرده

«الحاوی» یک دوره کامل طب تا دوران رازی می‌باشد و رازی در آن عقاید و آراء اطباء سلف و نظرات خود را آورده و درباره آنها اظهارنظر کرده است.
برای این کتاب ۱۸ تا ۷۰ مجلّد ذکر شده و از آن نسخه‌های متعددی در کتابخانه‌های سراسر جهان وجود دارد که معمولاً جزء یا اجزایی از آن است. متاسفانه این نسخ، مرتب و منظم نیستند و نسخه اصیل و صحیح آن مشخص نیست.
مورخین اروپایی عقیده دارند که کتاب الحاوی بزرگترین دائره المعارف طبی زبان عرب است که رازی برای تالیف آن سالیان دراز زحمت کشیده و به گفته خودش برای نوشتن الحاوی ۱۵ سال شبانه روز کار و مطالعه کرده و نتیجه تجارب خود را در آن ثبت نموده است.
رازی تجربه را درطب بسیار معتبر می‌دانسته و همانند بیمارستان‌های امروزی، در مطب و بیمارستان از وضعیت روزانه بیماران اطلاعاتی را جمع‌آوری و یادداشت می‌کرده است و روش تدریسش همانند پزشکی امروز است. درمان‌های او مبتنی بر سادگی و مداوا با ادویه مفرده بوده است و او عقیده داشت که تنها در صورت نیاز مبرم باید از دوای مرکب استفاده شود.