آیا با لاکان می توان انقلابی بود؟

تلاش بختیار علی در نگارش کتاب «آیا با لاکان می‌توان انقلابی بود؟» بر این بوده است تا این اثر دریچه‌ای به دنیای نظریات جدید در فلسفه و اندیشه معاصر باشد.
مؤلف کتاب بر این اعتقاد است که یکی از مشکلات دنیای مدرن این است که نظام سیاسی و اقتصادی حاکم بر آن، غیرقابل تغییر و ابدی به‌ نظر می‌رسد. در این میان، دلیل اصلی مرگِ امیدِ تغییر نظام و تقدیس واژه‌های «انقلاب»، «سقوط» و «تغییر» در دوران کنونی، آن‌ گونه که در میان مردم سده‌ نوزدهم و بیستم مشهود بود، شکست تئوری و نظریات کلاسیک درمورد انقلاب، و دیکتاتوری و نظام‌های ضدبشری حاصل از این ایده‌هاست به‌ گونه‌ای که امروزه بازگشت به آن واژه‌ها کاری عجیب و غیرمعمول و گاه نادرست تلقي مي‌شود.
هدف از نوشتن سه مقاله‌ موجود در این کتاب یافتن پاسخ به یکی از این سؤال‌های اساسی است که آیا نظامی همیشگی و دائم‌البقا وجود دارد؟ در هر سه مقاله تلاش مولف بر این است تا به‌دنبال خوانش‌هایی باشد که ما را به بیرون از نظام هدایت کنند و ما را از محاصره‌ اکنون، اینجا و از جبر «آن‌ چه موجود است» رهایی بخشند. در این کتاب تلاش می‌شود تا از شکافی که در داخل هر نظام وجود دارد و راه را بر حکومت همیشگی و بلاتغییر نظام می‌بندد، صحبت شود.
در این مقاله‌ها سروکار نویسنده با فلسفه، جامعه‌شناسی و روان‌کاوی جدید است. او در هر سه مقاله به‌دنبال رویکردی است که در مخالفت و مقابله با «متافیزیک کمال» فعالیت می‌کند. در بخش نخست، در پی فلسفه‌ ارنست بلوخ، جان هالوی، ژاک دریدا و اسلاوی ژیژک است که ما را به بیرون از نظام هدایت خواهند کرد. در مقاله‌ی دوم صحبت از احتمالی می‌کند که در پروسه‌ انتخاب و تصمیم فردی و اجتماعی وجود دارد و همیشه نیز وجود خواهد داشت و در بخش سوم به دنبال دیدگاه‌های ژاک لاکان در مورد شخصیت روانی انسان است که امکان دارد در خدمت رام نشدن و تسلیم‌ناپذیری انسان قرار گیرند.
در مجموع، این کتاب تلاشی است در راستای ایجاد ظن و گمان نسبت به هر نظامی که خود را ابدی و بدون تغییر می‌پندارد؛ اما روشن است که ساختن این شک و گمان در مرحله اندیشه و دیدگاه فلسفی کار بسیار دشوار و عظیمی است و ما را به‌سوی مبانی دیگری از اندیشه خواهد برد که نمی‌توانیم از آن چشم‌پوشی کنیم.