داستان من و شعر

در این کتاب می‌خوانیم که نزار قبانی از روزگار دانش‌آموزی به فرهنگ و ادبیات فرانسوی معرفت پیدا کرد. بعد طی 21 سال کار در وزارت امور خارجه سوریه، در بسیاری از نقاط جهان اقامت گزید. چند زبان عمده غربی را آموخت و در آثار ادبی آنها غور نمود. از فرهنگ هر قوم بهره‌ها گرفت و فکر و دیدش وسعت یافت. اما با همه برخورداری از معارف و ادبیات غرب، شرقی و عرب باقی ماند و این نکته‌ای است باریک که شاعر و هنرمند باید از رگ و ریشه به منش و فرهنگ و مرزوبوم خویش پیوسته بماند تا آثارش اصالتی داشته باشد. از این‌رو از موطن خویش عاشقانه سخن می‌گوید یا شاعران و هنرمندانی که اندیشه و عواطف و دید شاعرانه خود را از مکتب‌های غرب به عاریه می‌گیرند، در نظر او به شکل سن‌ژون پرس ـ شاعر فرانسوی ـ جلوه می‌کنند، با چهره و دهان و زبان عربی که در یکی از محلات بیروت به سر می‌برد، یعنی با مردم خویش بیگانه‌اند.