سفرنامه بارنز: سفر به ایران در عهد فتحعلیشاه قاجار

کتاب خوبی است ولی اطلاعات چندانی درباره‌ی مناسبات ایرانی‌های دوره‌ی قاجار نمی‌دهد و بیشتر شرح سفر و بیان روزمرگی‌هاست و فاقد هرگونه تحلیلی است. دو بخش کتاب را دوست داشتم: یکی آن‌جا که می‌گفت پسر ترکمن‌ برای ازدواج، باید دختر را از خانواده‌اش بدزدد و در ازای آن، اسب و شتر به خانواده‌ی عروس بدهد و برای این کار به خاک ایران حمله می‌کردند (نمی‌دانستم این ماجرای رمانتیک اینقدر می‌تواند خونین شود، چون ترکمن‌ها به دلیل این دزدی‌ها خیلی به ایران حمله کردند و حتی زن و بچه می‌دزدیدند و به بردگی می‌بردند). و دوم، آنجا که با عباس میرزا و پسرش و کمی بعد با فتحعلی‌شاه دیدار می‌کند. از حرف‌ها و سوالات عباس میرزا و پسرش معلوم است که آن‌ها در برابر فتحعلی‌شاه ساده‌لوح چقدر مدرن و اروپایی‌طور هستند.