شهرستان تصوف: زندگی سهل بن عبدالله شوشتری

از محتشمان اهل تصوف بود و او به کار این طائفه بود و در این شیوه مجتهد بود و در وقت خود سلطان طریقت و برهان حق بود. از علمای مشایخ بود و امام عهد و معتبر بود و در ریاضیات و کرامت بی نظیر بود، وی شبانه روز در عبادت بود. نقل است که یک روز در مسجد نشسته بود کبوتری بیفتاد از گرما و رنج، سهل گفت: "شاه کرمان بمرد، چون تفحص کردند همچنان بود" نقل کرده‌اند که به زیر آب می‌رفت تا وقت نماز سپس بیرون می‌آمد بدون این که یک موری آن تر شده باشد و با اشاره او زر از آسمان می‌ریخت...
ابو محمد سهل بن عبدالله شوشتری (۲۰۳ تا ۲۸۳ ه. ق.): ابومحمدسهل پسرعبدالله پسر یونس تستری (شوشتری) از عارفان نامی قرن سوم قمری است. وی در سال ۲۰۳ قمری در شوشتر به دنیا آمد و به سال ۲۷۳ یا ۲۸۳ هجری در تبعیدگاه بصره زندگی را بدرود گفت و یکی از شاگردان وی محمدبن سوار بود که از سوفیان سخت کوش به شمار می‌رفت پیر او ذوالنون مصری (متوفی سال ۲۴۵ قمری) بود، تبعید وی به بصره به اتهام زندقه می‌باشد و آن واقعه به سال ۲۶۱ قمری اتفاق افتاده و علتش این بود که علمای شوشتر رساله وی را در باب توبه فرد، مردود دانستند و مراد از توبه فرد، در نظر سهل این بود که می‌گفت: (توبه، بر هر فردی واجب است. عاصی باید از معصیت توبه کند و مطیع باید از طاعت، تا هر دو از غرور برهند.) تعدادی از سخنان او زیر عنوان "هزار گفتار" به وسیله شاگردش محمدبن سالم (متوفی سال ۲۹۷ قمری) گردآوری و انتشار یافت. در تفسیر قران نیز کتابی بدو نسبت داده و در مآخذ مختلف از آن نام برده‌اند