کویر اندیشه

بنده را «آزاد» اگر نامد کسی،آزاد نیست/
بلبل،ار در باغ گل محبوس گردد،شاد نیست/
آن که از گلزار آزادی،به بویی خوش خوشدل است/
جای اگر در چشم آزادی کند،آزاد نیست/
مملکت را جان من،آزاد کن،آباد نه/
زانکه آبادش کند آزادی،ار آباد نیست/
آن که خون،در راه آزادی نریزد،نیست مرد/
وانکه سر،در پای آزادان نبازد،راد نیست/
زینهار،از رهزنان توده،راه خود مپرس/
کجروان،را،جز طریق کج،رهی در یاد نیست/
می نشانندت سبک،در زیر زنجیری گران/
گر تو را بیمی به دل،زین حزب کج بنیاد نیست/
ار تو خود گردن نهی،زنجیر استبداد را/
جرم آن بر توست،بر زنجیر استبداد نیست/
بنده گردد ملت،ار میدان آزادی نیافت/
قسمت خسرو شود شیرین،اگر فرهاد نیست/ پژمان بختیاری

با عرض سلام به محضر آپلود-کنندۀ محترم و عرض تشکّر از ایشون، خدمت دوستان عرض کنم که مرحوم پژمان زبانش مثل بچّه‌ها بود، سرِ زبانیِ حرف می‌زد، مثل مرحوم مهدی سهیلی، و سراسر شور و مهر بود. مادرش هم اونطور که کتابها میگن شاعر پُخته‌ای بوده. بختیاری‌ها هم عجب مردم فرهیخته‌ای هستند!