از اوج آسمان

اگر پنجره هاى آسمان به روى آدمیان بسته شود و نَفَحات رحمانى و نسیمهاى لطیف الهى ، جان مردمان را ننوازد، دلهاشان مى پژمُرَد و اندیشه هاشان پر مى ریزد و چشمه هاى عاطفه شان مى خشکد و عقلهاشان رو به نقصان مى نهد. رحمت خداوندى همواره چونان آبشارى سرشار، ((از اوج آسمان )) بر سر و جان جهانیان فرو مى ریزد و نَفَحات جانفزاى رحمانى ، در همه روزگاران ، بر پهندشت حیات انسان مى وزد و بر شاخساربوستان زندگى ، شکوفه هاى طراوت مى شکوفاند، تا عطر معنوى شان ، مشام جان راصفا دهد و منظر دلربایشان ،نزهت آفریند.