سیری در سفرنامه ها

میزان سفرها و سفرنامه نویسی با تمدن هر جامعه ارتباط مستقیمی دارد به بیان دیگر رشد و توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در میزان سیر و سفرها تاثیر مستقیم می گذارد. از زمان صفویه سیاحان خارجی به دلیل داشتن پیشینه فرهنگ و تمدن به ایران قدم نهادند و با انگیزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، مذهبی و ... به سفر در شهرهای مختلف پرداختند. ایرانیان نیز از آن زمان (صفویه) به کشورهای غیر مسلمان به طور قابل توجهی سفر کردند. با زیاد شدن این نوع اثر ادبی (سفرنامه ها) بررسی آنها خالی از فایده نیست چرا که از دل حوادث و تاریخ برخاسته و کمتر دستخوش جانبداری و مصلحت اندیشی شده است. فواد فاروقی در این کتاب سعی کرده از مشهورترین و جامع ترین سفرنامه ها، برای بررسی و دسته بندی کلی آنها نهایت استفاده را کند. وی مطالب کتاب را در سه بخش مجزا تقسیم کرده: سفرنامه نویسان خارجی، سفرنامه نویسان ایرانی و سفرنامه های برگزیده. هر بخش نیز به فصل های متعددی تقسیم شده که طی آن به سفرنامه های تبلیغاتی، سفرنامه های پژوهشی، سفرنامه های داستانی و سفرنامه نویسی در سال های اخیر پرداخته شده است. مختصری از شرح حال نویسندگان و هدفشان از سفر و برداشت های جالب توجه آنها نیز در کتاب آورده شده است. نویسنده این اثر پژوهشی را در سال ۱۳۶۱ش به طبع رساند.